Kelynn High
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
PortalPortal  IndexIndex  ZoekenZoeken  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen  

 

 Resting...

Ga naar beneden 
AuteurBericht
Gast
Gast




Resting... Empty
BerichtOnderwerp: Resting...   Resting... Icon_minitimevr aug 19, 2011 4:24 am

In de zwoele schaduw van de bomen lag een sneeuwluipaard te genieten van zijn welverdiende rust. Zijn sneeuwwitte vacht stak fel af tegen de bruin-groene achtergrond van het bos. Desondanks dat voelde hij zich er veilig. Dankzij zijn uitgestrekte lighouding hoorde hij het geluid van klappende vleugels echter niet en dat kwam hem duur te staan. De rust werd bruusk verstoord door luid kwetterende, opvliegende vogels. Geschrokken sprong hij overeind. Een lage grom van ver achterin zijn keel kwam uit zijn bek. De vogels vlogen ongeinteresseerd verder en zette zich op de brede takken van de bomen iets verderop. Hij keek ze een tijdje aan en schouderschokkende draaide hij zich om. In een vloeiende beweging veranderde zijn gedaante. Zijn eerst sterke en krachtige poten werden armen en benen. Zijn kop veranderde in een mensenhoofd, nog een redelijk knap ook en zijn staart verdween simpelweg. Aan niets verraade zijn uiterlijk dat hij een sneeuwluipaard was geweest en dat vondt hij maar goed ook. Hij hield zijn identiteit liever verborgen. Alleen diegene die het waardig waren mochten weten wie of wat hij was en vooral in wat hij kon veranderen. Waarom hij zijn identitiet liever verborgen hield? Dat werd ook weer simpel verklaard door zijn karakter. Hij had iets misterieus en door die houding aan te nemen hoopte hij niet in het oog van een pestgroepje te belanden. Moest het toch gebeuren dan zouden ze niet snel klaar met hem zijn. Ook een typisch karakter kenmerkt van hem: het meeste liet hem koud. Hij was erg onverschillig; wat ze ook zeiden, niemand zou hem ermee kunnen beledigen of alleszins niet snel. Dit wilde niet zeggen dat hij geen vrienden zocht, want achter deze misterieuze jongen school een onzeker iemand, die wat affectie zeer op preis stelde. Als iemand hem aansprak zou hij haar of hem niet snel negeren. Dus je kon hem ook een beetje sociaal noemen. In de liefde had heeft hij niet zoveel succes gehad. Zijn harde karakter van buiten joeg angst aan en verborg zijn zachte karakter dat van binnen zat. Hij kon erg romantisch zijn, maar hij overdreef er niet in. Het miesje dat ooit zijn hart zou veroveren moest het zeker waard zijn.
Met een zucht leunde hij met zijn schouder tegen de boom terwijl hij het terrein van de school rondkeek. Het bos lag vlakbij en gaf hem dan ook snel de gelegenheid te vluchten als het schoolleven hem even te druk werd. Hij miste geen enkele les (Of toch de meeste) en hij haalde een gemiddelde van cijfers. Zolang hij erdoor was, was hij er tevreden over. Het enige probleem waar hij nu nog mee zat was dat hij niemand had om mee te babbelen of om een middagje mee in de straten rond te gaan slenteren. Hij wilde iemand ontmoeten om eventueel vriendschap mee te sluiten. Het karakter maakte hem niet zoveel uit, over het algemeen schoot hij met iedereen op, ook het dier in wat de persoon kon veranderen maakte hem geen moer uit. Het enige wat hij of zij moest zijn is vriendelijk en in staat zijn het ook voor zijn vrienden op te nemen.
Michael grijnsde bij het gedacht toen hij dacht aan zijn vorige groep vrienden in een andere school. Echte losbollen waren het. Hij spijbelde meer en haalde ook af en toe wat kattenkwaad uit -niet voor niets ook de groep van het dier dat hij in kon veranderen. Deze tijd was nu voorbij en er zou er een andere in de plaats komen, altans dat hoopte hij toch. Het geluid van een krakende tak deed hem schrikken en onmiddelijk veranderde hij terug in een sneeuwluipaard. Elegant zwierf hij tussen de bomen door op zoek naar de oorzaak van het geluid. Zijn oren waren goed ontwikkeld maar zijn ogen beter. Hij tuurde het bos rond tot hij iemand zag zitten. Hij of zij zat op een stronk. Van deze afstand kon hij niet zien of het een dier was of een mens of een mens in dierengedaante. De geur verraade wel dat het een leerling moest zijn. Geinteresseerd liep hij verder. De schoolbeld die rinkelde, negerend. Hij had momenteel toch niet direkt een les. Vanop en bepaalde afstand kon hij haar gadeslaan. Nu kon hij of zij hem ook zien. Hij gromde even -niet vijandelijk- om zijn aanwezigheid duidelijk te maken. De grijze vlekken in zijn vacht zorgde nog een beetje voor camouflage, vooral in de schaduw dus besloot hij gewoon te veranderen in een mens. Het transformeren ging vlotjes. Hij had het moeten leren en hij was er trots over dat hij het nu moeiteloos kon. 'Euhm... Hey.' Zei hij iteindelijk om de stilte te verbreken.

(Ava en onderschrift komen nog xD)
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Resting...
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Kelynn High :: The Town :: The Forest-
Ga naar: