T H E .. M O S T .. A W E S O M E .. R O O M .. W I T H .. M I C H E L A N G E L O .. UND .. H Y L E N !

Laatst aangepast door Hylen op ma nov 21, 2011 4:17 am; in totaal 1 keer bewerkt

Met een big smile op der gezicht stapte ze over de drempel van Kelynn High. Echt een verklaring waarom ze zo vrolijk was had ze niet, ze was vaker vrolijk dan somber. Het leven word gewoon een stuk leuker als je niet alles zo serieus neemt zij ze zelf altijd. Ondanks dat ze zelf ook de sombere dagen had mee gemaakt. Niet ieder kinds verleden was perfect Hylen stelde zich ook nooit zo op tot 3 jaar geleden. Toen ze voor zich zelf ging denken en niet meer mee ging in wat anderen vonden. Dat was ook het jaar dat ze uitvond dat ze kon shapeshiften. Het was waarschijnlijk wel vaker gebeurt maar dat kon ze gewoon niet op dat moment bevatten.. waren haar hersenen te klein voor. Toen ze de sleutels bij de balie had opgehaald wilde ze eigenlijk gelijk wel zien met wat voor een weirdo's ze de kamer moest delen. Atans ze hoopte een beetje op weirdo's zoals zij. Niet die sletjes of van die zwart/wit mensen.. gewoon van die gekken die schijt hadden aan alles en lekker van lol maken hielden. Al was het natuurlijk ook wel zo dat Hylen een knop kon omdraaien en serieus kon zijn als dit moest. Zeker voor als ze het luisterde oor moest zijn, ze hielp graag mensen met persoonlijke problemen en zou door vuur gaan voor vrienden. Toen haar Ipod uit viel schrok ze even wakker uit haar Daydream. ''Damn that suck's'' mompelde ze terwijl ze haar Ipod uit haar zak haalde om er zeker van te zijn dat hij echt leeg was. Ze hing haar skullcany koptelefoon om haar nek en wandelde iets verder de gangen in. Haar tas dat om haar schouder hing begon bij elkestap een stuk zwaarder te worden. Ze keek even naar het sleuteltje dat ze in haar handen kreeg gedrukt naar het nummer van haar kamer.. Toen ze naar de deur naast haar keek merkte ze dat ze er al bijna was. Snel liep ze verder en stopte bij de deur die het zelfde cijfer had als die van het sleuteltje. Ze draaide het slot open en een wal van een muffe geur kwam naar binnen zetten. ''Pfhoee.. welk lijk heeft hier liggen rotten?'' Sprak ze tegen haar zelf terwijl ze vies stond te kijken. Ze duwde de deur verder open en keek de kamer rond. Een paar bedden wat bureaus kasten en een minikoelkast. Het haar wenkbrauwen iets opgetrokken liep ze de kamer in en dumpte haar tas met een flinke klap op de grond. Het leek wel of er bakstenen in zaten maar, in tegendeel waren het alleen de nodige dingen. Ze verkende de badkamer Wc en zocht haar bed alvast uit aangezien er toch niemand anders nog was. Haar bed stond in de hoek tegen de muur aan, wat ze wel prettig vond want die muren zouden niet lang meer wit blijven. Een glimlachje sierde haar mond weer terwijl ze haar kont op het bed plofte. Met haar rug steunde ze tegen de muur en keek de kamer wat rond. De kamer zelf was voor 3 personen maar, het kon natuurlijk altijd zo zijn dat de derde persoon nooit zou komen opdagen. Ze was echt razend benieuwd wie er de deur binnen kwam stappen. Die natuurlijk raar zou opkijken naar het oranje harige meisje, ze was nou niet bepaald een doorsnee meisje en zeker geen meisjes meisje. Met haar zwarte skinny jeans met gaten en haar skelanimal t-shirt haar bekladde skateschoenen en haar armen vol armbandjes. Leek ze nou niet bepaald op het meisje dat graag in de boeken of de make-up zat. Ze pakte haar oplader uit haar tas en stopte die in het stopcontact dat vlak bij haar bed bevond. Ze plugde haar Ipod er in en binnen een paar seconde kwam er keiharde muziek van haar koptelefoon vandaan die ze op haar hoofd zetten. Met haar hoofd tegen de muur en haar ogen gesloten en een kleine grijns luisterde ze rustig naar de harde bas die er te horen was. Ze was weer eens totaal van de wereld ...

[Voor iedereen die Hylen's kamergenoot(e) wilt worden... PB wel even als je reageert... kan ik je in de titel zetten =3]

Michaël slofte de trappen op, oké dit was dus echt Kelynn High... de school voor shapeshifters. Mooi, dan hoorde hij er dus echt thuis, toch? Nou ja, in ieder geval. Michaël was ín een kasteel, voor de eerste keer. En voor de eerste keer in zijn leven had hij een andere shapeshifter ontmoet. Vlak nadat hij de poort over was geklommen, uhm, dat meisje, haar naam was hij vergeten. Maar oké, hij liep dus de trappen op, van die draaiende, de naam was hij vergeten. Hij had zich gemeld en kreeg toen sleutels van zijn nieuwe kamer. Die werden warm in zijn hand, hij hield ze goed vast en of ie ze los ging laten wist hij niet. Waarschijnlijk niet. Nou ja, hij zou ze in het slot stoppen, en die dan open draaien. En daarna zou hij ze aan een touwtje hangen, om zijn nek. Dat maakte toch niet uit? Vast niet. Het was immers zijn eerste échte kamer. En hopelijk zou hij nog veel meer nieuwe aardige mensen ontmoeten. En hij zou voor het eerst écht naar school gaan. Hij was nog wel naar de kleuterklassen geweest, maar verder dan dat niet. Nee Ruud had hem alles geleerd, lezen, schrijven en noten lezen. Noten lezen was het belangrijkst, wat er verder allemaal bij hoorde boeide hem niet zo veel. Na noten lezen kwamen akkoorden spelen enzovoort. In zijn gitaar zaten dus al zijn spullen, hij had ook niet veel. Een paar foto's nog wat extra kleren en nog wat overig voedsel. Michaël had ook niet veel nodig, gewoon, de basis dingen. Op straat had hij leren inlineskaten. Maar ja, die kon hij niet zo makkelijk mee slepen. Hij had die oude dingen van Gabriël gedragen, het waren zo wat zijn voeten geworden. Helaas had hij die achter moeten laten. Hij had ook schoenen, natuurlijk, omdat hij vaker inlineskates droeg dan schoenen zagen zijn DC's er nog wel oké uit. Gelukkig. Maar de rest, hij schaamde zich soms wel eens. Hij zag heel vaak van die jongeren die merkkleding droegen enzo, hij kon daar alleen aan komen als hij het op bracht om een winkel in te lopen en er met een paar kledingstukken uit zou rennen. Zonder betaald te hebben. Ondertussen was hij alweer wat gangen door, sommige deuren stonden open, en sommige waren dicht. De sleutel brandde zowat in zijn handpalm, balen, waarom moest dat ding nou zo warm worden. Dat kwam natuurlijk omdat hij zweette, smerig, maar logisch. Hij was in een nieuw huis, hij kon opnieuw beginnen, nieuwe vrienden maken, nieuwe vijanden. En dat soort zaken, zoals een nieuwe kamer. Genoeg redenen om te zweten, toch? Vast. Michaël ademde diep in, hij stond voor de deur, de deur van zijn nieuwe kamer. Van een nieuwe toekomst, zou hij die deur open doen of toch maar dicht laten? Open dus, Michaël stak voorzichtig de sleutel in het slot. Hij was al open? Hoe kon dat nou weer, was er nog iemand? Owja, dat was ook zo, hij zou een kamer genoot krijgen. Michaël zette een glimlach rond zijn lippen, een beetje verlegen deed hij de deur open. Hij keek even rond, maar zijn ogen bleven snel haken toen hij op het bed in de hoek een meisje zag. Rood haar, met een koptelefoon op haar hoofd. Rond de 16 misschien ouder, misschien jonger. Wie weet. Michaël twijfelde, zou hij haar storen of zich toch maar voorstellen? Voorstellen "Yoo...." Sliep ze? Of was ze in een of andere trance? Dat laatste zeker, want het meisje reageerde niet. Hm, typisch het geval van. Een liedje spelen! Michaël haalde zijn gitaar leeg, ja leeg ja, want hij had er allemaal dingen in gepropt. En hing het even goed. Hij begon met stemmen, keek nog eens naar haar en begon met wat akkoorden. Daarna speelde hij een liedje van Arctic Monkeys - When The Sun Goes Down' natuurlijk klonk het anders zonder drums, en met een akoestische gitaar, maar toch, zijn lievelings nummer. Keek ze? Michaël durfde niet meer op te kijken, bang dat ze hem niet mocht.

Bullet For My Valentine - Tears Don`t Fall kwam uit haar skullcandy headphone zetten en met haar vinger tikte ze mee op de base van de muziek. Zelf was ze niet bepaald goed in muziek maken of iets, al leek het haar wel super om te kunnen maar ze kon het het geluld er niet voor opbrengen het te leren. En kwa zang deed ze ook niet vaak, haar stem was niet zo onwijs slecht dat glazen er van zouden breken maar ze hield het liever voor haar zelf. Toen het nummer tot een einde kwam fronste ze haar wenkbrauwen. Whut tha hell?! dat kwam niet van haar headphones af! In een fractie van een seconde opende ze haar ogen en zag dat er één van haar waarschijnlijke roommates was gearriveerd. Ze liet haar kop telefoon weer rusten in haar nek en luisterde naar de klanken. Onder tussen waren haar groene ogen ook gericht naar het jochie die er zat. Wat een schatje! OMG! echt nog zo'n broekie was het. Hylen kon er wel om lachen, het was nog echt zo'n gozertje met een babyface die de baard nog in de keel moest krijgen en op die leeftijd een beetje naar meisjes gebon te kijken. Atans van een andere kant, niet meer van de IWL!!! jij bent een meisje.. alsof het een ziekte was. Het zou zo der broertje kunnen worden die ze nooit gehad had. Hylen zag het al helemaal voorzich om echt zo'n wannabe broeder zuster band op te bouwen zonder dat ze echt familie waren. Toen het nummer een einde begon te krijgen kon Hylen het niet laten om der waffel open te gooien. ''DUDE!! THAT WAS SOOO!! AWESOME!!..'' sprak ze met een big smile. Hij had echt talet en zwaar respect van Hylen zij zou het niet kunnen. ''Speel je al lang gitaar?'' was bijna direct haar volgende vraag. Ze zetten haar Ipod uit en ging in kleermakers zit op haar bed zitten. Misschien was ze wel iets te vrolijk en spontaan voor de jongen maar, snel dimmen kon ze niet als je eenmaal haar aandacht had. ''Je bent zeker me roommate!'' Ze stond op en rechte even haar rug ze was nogsteeds niet helemaal aan de rare lucht gewend en stond er dan ook op even een raampje open te gooien. ''Als ik te veel vragen stel of te druk ben ofzo moet je het even zeggen, zal ik proberen te dimmen.'' Zij ze rustig terwijl ze richting het raam liep die ze vervolgens open klapte. ''Oh totally vergeten .. Hylen is de naam.'' En ze draaide zich weer om naar de jongen. Ze leunde tegen de muur met haar handen overelkaar met een ligt glimlachje. Die gozer zou wel denken! hoe lang zou ik met dat mokkel opgescheept zitten. Als dat zo was zou Hylen alleen maar ergen worden! dat was immers het leuke aan die jongere jongetjes die kon je zo leuk pesten. Ze knipperde wat met haar ogen en keek aandachtig naar de jongen die nu even de tijd kreeg om haar vragen te beantwoorden.

Rustig mompelde Michaël de tekst mee, het deed hem denken aan Gabriël, hij was zeker geen homo en Gabriël leek totaal niet Roxanne die in het nummer een grote rol speelde. Maar hij hield wel nogsteeds van Gabriël. Als een broer, misschien zou dit meisje ook wel zo iets voor hem gaan betekenen in de vrouwelijk vorm dan hè. Wie weet. Voor zijn broertje had hij nooit wat gevoeld, hij werd dan ook zwaar mishandeld door zijn broertje. Hoe kon hij dat ook al weer toe hebben gelaten? Waarschijnlijk was Michaël zelfs sterker geweest, maar was hij gewoon te lief van aard, ofzo... Het nummer duurde niet zo heel lang, maar lang genoeg om nog even vluchtig de kamer rond te kijken. Het meisje, van wie hij de naam nog niet wist, zat nogsteeds verwikkeld in een of ander nummer dat uit haar headphone klonk. 3 bedden stonden er in de kamer, eentje in de hoek, die waar dat meisje op zat -weetjewel- en nog twee andere, Michaël maakte het niet zoveel uit welke hij zou bemachtigen. Het was maar een bed. Het rook hier wel muf en stoffig. Er was vast al heel lang niemand geweest, het was fijn dat hij tijdens het spelen nog gewoon na kon denken, eerst had hij nog geconcentreerd moeten zoeken naar de snaren. Nu was het meer een gewoonte, als dat roodharige meisje nog geen gitaar kon spelen, wilde hij dat haar wel leren. Misschien.
Michaël was bijna aan het einde van zijn nummer gekomen hij schrok toen hij haar stem hoorde, hij was zo in zijn gedachte verzonken dat het net leek of het volume op zijn hoogst stond ''DUDE!! THAT WAS SOOO!! AWESOME!!..'' Michaël keek op, hij moest blozen. Duhh! wat zou je anders doen als er een meisje van 16/17 tegen je zou praten? Het meisje glimlachte, Michaël kon er bijna geen woord uit krijgen. "Ehh thank you my lady" Lachte hij. Langzaam kwam hij los, zich beseffend dat ze helemaal niet zo eng was ofzo. Eerder aardig. ''Speel je al lang gitaar?'' Volgde vrij snel. "Sinds mijn vijfde ofzo..." Glimlachte hij verlegen. Michaël ging verzitten en zat nu recht op, hmm niet de goede houding. Hij stond op en schopte zijn schoenen uit, dat was 'normaal' toch? Michaël was een beetje undersocialized als je dat zo goed zij. Hij wist niet hoe hij zich moest gedragen als hij bij onbekende was. Ach dat overleefde hij ook wel weer. ''Je bent zeker me roommate!'' Klonk er weer vanuit haar richting. "Jep, I know" Zij stond vervolgens ook op en maakte een raam open. Few gelukkig, het rook hier ook zo raar. Haha binnekort zou het hier stinken, naar al zijn troep. Tenzij zij daar een stokje voor stak natuurlijk... ''Als ik te veel vragen stel of te druk ben ofzo moet je het even zeggen, zal ik proberen te dimmen.'' Grappig dat ze zich dat nog wel kon voorstelllen, Michaël liet een onderdrukt lachje horen. "Hehe, nee het is goed zo joh" Zijn stem sloeg over, verschrikkelijk. Dat had hij vaak de laatste tijd. ''Oh totally vergeten .. Hylen is de naam.'' Oké misschien was ze toch wel een beetje druk. "Ik vroeg me al af wanneer je jezelf bekend zou maken. Ik heet Michaël... Michaël Angelo, ongeveer dan." Ze leek aardig, of nou ja, ze was aardig. Toch? Vast. "Wat luisterde je" Hij besefte zich dat hij een hele rare vraag had uitgesproken, hij duidde op haar Ipod en headphone daar moest toch muziek op staan, toch? "Ik bedoel, wat voor een muziek luister je?" Ja hoor moest zijn stem nou echt de lucht in schieten, Michaël kon wel door de grond zakken. Wat dacht ze wel niet van zo'n uk als hij.

Laatst aangepast door Hylen op ma nov 21, 2011 8:23 am; in totaal 1 keer bewerkt

My oh My! sinds zijn 5de!! Sjezus! op haar vijfde dacht ze echt niet aan gitaar spelen. Integendeel ze zou waarschijnlijk amper geweten hebben wat een gitaar was. Verwonder keek Hylen hem aan. Bij zijn handeling avn zijn schoenen hief ze even één wenkbrauw op. Zou ze der scheur open gooien en iets zeggen ofver stak? of zou ze hem nog even sparen. ach tegen die babyface kon je ook niet gemeen doen en Hyley liet de opmerkingen voor zich. Toen hij antwoordde op haar opmerking van het te druk zijn begon ze te grinniken. ''Ik ben niet altijd zo hoor! Ik kan ook dood serieus zijn! maar het leven word er gewoon leuker van als je niet alles serieus neemt en gewoon los gaat. Maar dat merk je van zelf nog wel.. Bedoel nu kom je niet zo makkelijk van me af.'' Het laaste sprak ze met een iets serieuze stem maar echt menen deed ze het toch niet. Ach.. hij zou wel zien van hoe ze in elkaar stak en wat je wel en niet kon proberen, want onder die giebel zat een persoon die je liever niet meemaakte als ze kwaad was. Dan had je toch echt de verkeerde ondanks dat Hyley veel kon hebben. Toen de jonge zijn naam zijn knikte ze ''Nou aangenaam dan.'' sprak ze. Ach deze jonge was wel oké voor nu. Het zag er niet naar uit dat het zo'n mooi boy was die zich als minder jarige elke avond lam dronk en al sex had voor zijn 16de. Dan had ze hem wel zeker even afgericht, nah Michaël zag er eerder uit als een lieve jongen. Die soms nog iets te verlegen was maar, die kroop van zelf wel uit zijn schulp en zeker bij Hyley. Die had toch aan zo'n beetje alles schijt. Toen de jonge vroeg over haar muziek kwam er een soort glinstering in haar ogen. Ondanks dat ze geen noot kon spelen was ze verslaafd aan muziek luisteren. Echt haar mobiel konden ze jatten maar van haar Ipod konden ze beter met hun klauwen af blijven. ''Ik luister vooral naar rock metal shit maar.. ik ben nogal veelzijdig met muziek dus luister ik ook naar country soms was RMB of pop of iets. Maar niet echt die zooi van de laaste tijd is allemaal zo ééntonig! geef mij maar die awesome oldschool music! Zoals de Beatels en de rolling stones maar ook metallica enzovoort enzovoort...'' Eigenlijk had ze nog een heel verhaal kunnen ophangen van de leadsingers van de bands maar ze wilde niet gelijk van Michaël gilled weg rende dus beet ze op haar tong om zichzelf in te houden. Het zou der maar gebeuren zit ze weer te ratelen over het één of het ander en hij zou huilend bij een andere kamer gaan smeken om te ruilen. Hyley ging in haar zelf kapot van het lachen toen ze bedacht hoe dat zou zijn. Ze drukte met haar rug haar zelf van de muur een plofte neer naast Michaël haar kont neer. Ze streek wat van haar oranje plukken achter haar oor. ''Dus en welk mega awesome dier kun jij je wel niet transformeren.'' Zij ze een beetje expres overdreven. ''Wacht niks zeggen... ik ga het raden.. hmm... ik zie je niet echt als het huis tuin en keuken beestje, uhh... een beer? nee wacht..'' Hyley wilde het perfecte dier uit zoeken die zij graag was geweest. Ze kon zich niet voor stellen dat iet iets van een mus zou zijn of een slak ofzo. ''Een piranha! dat is hem ik voel het!'' Ondanks dat ze der geen bal van meende zette ze toch zo'n blik op waar je geen nee tegen kon zeggen. Dit konden echt nog eens awesomeo maanden worden!

[Oke nu ga ik het echt niet zo lang maken hoor!]
Zelf luisterde hij niet zo veel muziek, hij was meer van het zelf maken en componeren. Luisteren was ook wel oké, maar dat gaf niet die rust die het zelf maken gaf. Vanaf zijn vijfde was hij al helemaal in-to-the-music. ''Ik luister vooral naar rock metal shit maar.. ik ben nogal veelzijdig met muziek dus luister ik ook naar country soms was RMB of pop of iets. Maar niet echt die zooi van de laaste tijd is allemaal zo ééntonig! geef mij maar die awesome oldschool music! Zoals de Beatels en de rolling stones maar ook metellica enzovoort enzovoort...'' Metellica wat moest hij zich daarbij voorstellen? Rock vond Michaël ook wel awesome, metal totaal niet, was dat misschien raar? Michaël kreeg eigenlijk ook niet zo heel veel kans om naar muziek te luisteren, bij zijn oude groep hadden ze wel een radio, maar die had heel weinig ontvangst ofzo. En cd's deden het daar niet op, Michaël had geen mobiel en een Ipod al helemaal niet. Hij had geen geld dus... Maarja, ze had dus een volgensmij-best-wel coole muziekstijl. "Ik heb het ook niet zo op van die top-40 muziek"
Hylen was vrolijk, dat stond Michaël wel aan. Hij moest weer eens wat losser komen, maar ja, bij Gabriël en de rest had hij zich ook niet echt thuis gevoeld dus... dan kon je ook niet anders dan niet jezelf zijn. Toch? Vast. Misschien hielp Hylen hem wel, met van alles en nog wat. Ze was te oud om, nou ja, jeweetwel, een relatie te beginnen. Tenminste, ze zag er ouder uit dan Michaël, dus, dat was te hoog gegrepen. Maar misschien waren er hier nog wel andere meisjes, jonger dan Michaël. Of een paar maandjes ouder, maar geen paar jaar. Iniedergeval, Hylen was, vrolijk. En open. En dat was belangrijk, belangrijk voor Michaël want daardoor zou hijzelf ook losser komen. En zou hij weer dingen doen die niet mogen, misschien zou hij ooit wel eens de muren van Kelynn kunnen bekladden met zijn graffiti-art. Haha, dat zou grappig zijn, hij zag de gezichten van de conrector, of hoe die hier ook mocht heten, al voor zich. Zijn straf zou hij dan maar over zich heen laten komen, graffiti spuiten op plekken waar het niet mocht was altijd een kick. Michaël was zo in zijn gedachtes verzonken tot Hylen hem daar uit hielp. ''Dus en welk mega awesome dier kun jij je wel niet transformeren.'' Michaël kreeg gelijk rode wangen, ja hoor, daar kwam het. Nu moest hij gaan onthullen dat hij een vieze vuile rat was. Tenminste, zo zag iedereen ze. Wat wel leuk was, als hij in zijn ratten gedaante was. Kon hij met haar mee liften op haar schouder of in haar zak. Whatever. ''Wacht niks zeggen... ik ga het raden.. hmm... ik zie je niet echt als het huis tuin en keuken beestje, uhh... een beer? nee wacht..'' Oké was dat maar zo, een beer. Maar nee, dat was het niet. Hylen ging vlug verder. Ze zou het nooit raden. ''Een piranha! dat is hem ik voel het!'' Ze keek serieus, meende ze dat echt? Michaël vond vissen best oké, om te eten. "Nee, geen beer en ook geen piranha, wil je het echt weten?" Vroeg Michaël toen. Oké nou ja, ze zou vast ja zeggen dus Michaël ging eigenlijk al vrij snel verder. "Een rat." Kwam er kort uit zijn mond, een rat, wie in hemelsnaam had dat nou bedacht. Dat hij zich in een rat zou kunnen shiften. Iedereen had een of ander cool beest, een tijger of een luipaard ofzo. En hij moest nou net een rat zijn. Een leeuw was cool geweest. Dan was alles misschien anders geweest. Dan had hij zijn broertje de les kunnen leren. "En jij?" Michaël was benieuwd in wel uberdier zij zich kon veranderen. Haha, misschien zou hij zelfs op haar rug kunnen zitten. Lol. Michaël stond op, hij pakte zijn spullen die hij uit zijn gitaar had gegooid. Hij liep terug naar zijn bed, legde de spullen erop en er onder. En ging toen weer zitten, puur tijdverdrijf. Hij ging wat dichter bij Hylen zitten. Dat kon toch wel? Gewoon vriendschappelijk. Wachtend op haar antwoord.

[shit, is het toch weer zo verlept lang X_X SORRY!]

Kijk dat kon ze nou goed waarderen iemand die ook die muziek van de laaste tijd niet super vond! dat Lady gaga zooi en Rihanna kwam er niet in! Hell no!! Hylen zat rustig te wachten totdat antwoord zou geven. Maar toen hij het eenmaal uitsprak bleek hij er niet echt overtuigt van te zijn. Wat was er miss met een rat! hij had ook zo'n vieze schorpioen kunnen zijn.. Blegh van dat beest kreeg Hylen echt de creeps. ''Awesome dude.. dan kun je gewoon overal komen! zonder dat de 'normale' mens staat te kijken van what the heck doet dat beest hier.'' Hylen vond het best dat ie een rat was, hoefde ze tenminste niet uit te kijken dat als ze ruzie met hem kreeg dat ze op gegeten zou worden door een beer. ''Ik? Nah stelt ook niet bar veel voor hoor! Je hoeft atans niet bang te zijn dat ik je op eet. Maar even Straight to the Point een Ailurus fulgens is de naam of terwijl een rode panda.'' Sprak ze rustig. ''Niet echt het beest dat je alledaags rond ziet lopen..'' zij ze grapte ze. Misschien had ze wel als ze kon kiezen een ander dier genomen. Iets van een katachtige of een slang ofzo, daar kon je beter geen ruzie mee hebben en je kon nog leuk mensen bang maken ook. Maar wat was die panda nou... iedereen vond het beestje schattig. En wat had je nou aan een schatig diertje? ach boeiend het was wat het was dus so be it. Toen Michaël op stond volgde ze hem met een wat verbaasde uitdrukking. Wat deed die nou? was ie haar nu al zat? Dat ging snel! Maar toen hij zijn spullen op en onder het bed legde snapte Hylen de hint al. Ook kwam hij na zij actie weer gewoon op het bed zitten. '''Dus ga je nog wat voor me spelen? of zal ik je verblijden met mijn vreselijke zang kunsten'' ze grinnikte even en gaf hem een por. Hoe raar het ook klok leek het wel of ze de kleine heer al jaren kende. Atans ze wist bijna niks van hem of iets maar, ze voelde zich niet ongemakkelijk bij hem en hij leek haar ook wel te mogen, of dit moest gewoon beleefdheid zijn. Ze stond op en ritste haar tas open, verschillende kleuren kleding stukken kwamen er uit rollen en wat Vanz. schoenen. Verder wat basic stuff maar legde het wel in de kast die er stond. Ze wilde eigenlijk de bovenste plank hebben maar, daar was ze nog wat te kort voor. Hylen was niet zo lang, 1,62 cm lang dus erg lang was dit niet. ''Dus waar kom je vandaan Michaël?'' vroeg ze terwijl ze haar spullen weg stopte.

Gelukkig, ze vond het niet erg dat hij een rat was. Hijzelf vond het trouwens ook geen ramp ofzo. ''Awesome dude.. dan kun je gewoon overal komen! zonder dat de 'normale' mens staat te kijken van what the heck doet dat beest hier.'' Want inderdaad, als je als beer zomaar shifte in de stad. Dan stond iedereen naar je te kijken, meestal merkte ze zo'n kleine rat niet eens op. Gelukkig. "Het is inderdaad niet echt heel erg ofzo, maar ja, het is ook niet een beest waar je van staat te kijken... toch" Nou wat was haar o zo coole verandering. ''Ik? Nah stelt ook niet bar veel voor hoor! Je hoeft atans niet bang te zijn dat ik je op eet. Maar even Straight to the Point een Ailurus fulgens is de naam of terwijl een rode panda.'' Van die coole rode beesten met van die gestreepte staarten? En die zwarte poten, zo eentje van het wereld natuurfonds? Ja dat moest het zijn. ''Niet echt het beest dat je alledaags rond ziet lopen..'' "Hehe niet echt nee, ze zijn wel cool hoor. Vind ik." Michaël bracht zijn hand naar zijn muts, en duwde die wat omhoog. Hij voelde zich fijn bij haar, gewoon zoals het hoorde. Je had wel eens, soms, als je in zo'n super rijk huis kwam, weetjewel, waar alles chique is enzo, maar, dat je daar dan niet eens durfde te bewegen of te praten. Bang dat je iets verkeerds deed of zei. Maar bij Hylen voelde Michaël zich gewoon, totaal realaxed. Hij zou nog veel lol met haar beleven. ''Dus ga je nog wat voor me spelen? of zal ik je verblijden met mijn vreselijke zang kunsten'' Michaël greep al gelijk naar zijn gitaar, natuurlijk zou hij wat voor haar spelen. Als zij daar happy van werd, en Michaël werd er natuurlijk altijd happy van, ghehe. Het was een rustig nummer, Shut Your Eyes van Snow Patrol. De zang deed hij er ook maar gelijk bij, zachtjes natuurlijk. Nooit luid, dat kon hij niet, of eigenlijk durfde hij dat niet. Nog niet. Toen hij klaar was liep Hylen naar haar spullen, ze pakte haar tas uit en stopte haar kleding in de kast die daar stond. ''Dus waar kom je vandaan Michaël?'' Hm, hij zou wel iets bedenken, voor nu, later zou hij het hele verhaal nog wel een keer vertellen. Misschien. "Ergens uit Los Angeles. Ik ben met de trein gekomen." Michaël dacht na, was dat geloofwaardig? Voor nu vast wel. "En jij?"