Now, don't blame me.

Cassadee liep met haar ene hand in de zak van haar vest en haar andere hand stond open, terwijl ze ertegenaan keek. Er zat een smiley op getatoeëerd, die ze had genomen op haar grootvader's verjaardag. Ze noemde hem vroeger altijd 'pappy', maar toen ze nog jonger was geweest was het 'happy' geworden. En uiteindelijk had ze het laten zetten, zodat ze soort van wist dat hij op haar lette en voor haar zorgde. Onbewust neuriede ze een deuntje, nogal nietszeggend. Uiteindelijk liep het over in Katy Perry's waking up in vegas. Ze staarde wezenloos naar haar hand, beetje gravend in haar herinneringen.
"You gotta help me out; it's all a blur last night. We need a taxi, 'cos you're hung over and I'm broke. I lost my fake ID, but you lost the motel key." zong ze rustig, maar de rest van de tekst kende ze niet. Daardoor begon ze maar te neuriën, zonder er ook maar voor een moment bij stil te staan. "Don't be a baby, remember what you told me: Shut up and put your money where your mouth is. That's what you get for waking up in Vegas. Get up and shake the glitter of your clothes now, that's what you get for waking up in Vegas. You got me into this; information overload, situation lost control. Send out an SOS, and get some cash out."

[&Alex]

Alex haalde nog een hand door zijn bruine haren voordat hij zijn dorm uitstapte. Hij had snel zijn deur dicht getrokken, bang dat iemand de bende op zijn kamer zou zien. Het had Alex' ego behoorlijk gestreeld toen hij een twee persoonskamer voor hem alleen kreeg. Rustig liep hij door. Alex had zoals gewoonlijk zijn gitaartas op zijn rug hangen, het was een soort standaard iets, zoals je mobiel overal mee naar toe nemen. Toen hij uiteindelijk in het bos eindigde en zijn benen het lopen opgaven ging hij tegen een boom aanzitten. Soms kon hij bomen wel knuffelen, ze waren er altijd voor hem as hij met z'n lazy ass ergens moest zitten. Alex haalde de tas van zijn rug en net toen hij het ding opengeritst had hoorde hij iets. Alex negeerde het en begon terplekke zijn gitaar te stemmen met zo'n stemkastje. Toen hij alle snaren op de goede toon had kwam het nuriënde geluid wel erg dichtbij. Toen hij opkeek was het een meisje. En damn wat was ze lekker.

[3DS post. Is niet echt lang ofzeuw.. D:]

Cassadee sloot haar hand en liet deze in haar zak glijden, terwijl ze neuriënd verder liep. Ze wist de rest van de tekst niet en kende eigenlijk alleen het deuntje en kleine stukjes tekst, voor de rest ging ze er maar een beetje vanuit dat dat was wat ze zei. Ze staarde voor zich uit, maar af en toen lettend op haar omgeving. Dat was, tot ze iemand opmerkte. Het was een jongen. Bruin haar en een gitaar. Oeh. Instant like.
Zonder na te denken wat ze ook wou zeggen of wat ze ook wou doen, liep ze naar hem toe en plofte ze met een happy-hoofd voor hem neer. Pas toen zonk er een beetje in dat ze niks te zeggen had. Oh.. "I like your.." begon ze, en trok daarna een :F-hoofd. Ja, wat vond ze leuk? I like your everything. "Guitar." besloot ze toen, omdat het een nice ding was. Bovendien voelde ze zich stom als ze ook maar probeerde te flirten. Want ze faalde waarschijnlijk toch. Jongens vielen nou eenmaal niet voor haar geweldige flirttechnieken. Tenminste, ze had begrijpen dat dat nooit het geval was geweest. Niet dat ze zoveel vriendjes had gehad. Damnit. Nu zat Waking up in Vegas in d'r hoofd. Fijn, heel fijn.
"'n Fender. Vet." zei ze, na zijn gitaar te hebben bekeken. Ze speelde zelf weinig gitaar, maar 't leek d'r wel vet. Ze zong wel veel en wou eigenlijk vocalist worden in een band, maar ze had niet veel hoop dat die droom zou uitkomen. Maar goed, je bleef 't maar proberen en dan kwam je uiteindelijk wel ergens uit. Of niet.

Alex zag dat het meisje langzaam dichterbij was. Hij dacht dat het een meisje was, hij kon het niet goed zien in de verte. Als een dude zulk haar had was het gewoon.. gay. Alex grijnsde toen ze met een blij hoofd voor hem neer plofte en naar zijn gitaar keek. Er viel een kleine stilte, Alex bewoog niet. "I like your.." Alex keek haar aan en zag dat ze bruin met blond gekleurd haar had. Nice. Het meisje trok een bedenkelijk hoofd wat hem deed denken aan een smiley. "Guitar." Alex moest lachen. Hij vond het altijd leuk als er complimenten werden gemaakt over zijn gitaar. Daarna vertelde hij meestal dat hij hem al had vanaf dat hij 14 was. En dan waren mensen meestal like, 'Oh? Echt? Hij ziet er nog goed uit hoor.' Alex zuchtte en schudde lachend zijn hoofd.
"'n Fender. Vet." Alex keek weer naar het meisje. Het gekleurde meisje. Nee, dat klonk racistisch. "Thanks." Zei hij met een lach. Hij wist geen compliment terug maken, wat kon hij dan zeggen? Hij vond haar helemaal wel goed. Mooi eigenlijk. "Wat doe jij eigenlijk? Hier, alleen?" Vroeg hij toen aan haar. Hij kneep zijn ogen samen. "Ben jij ook een shapeshifter?" Vroeg hij toen. Alex keek weer naar zijn gitaar en boog zich toen voorover om een plectrum uit zijn tas te vissen. Hij sloeg onbewust de eerste akkoorden van het nummer 'Weightless' aan. Gewoon, om de stilte te verbreken.

"Wat doe jij eigenlijk? Hier, alleen?" vroeg de jongen aan haar. Oeh, daar wist ze dan weer geen antwoord op. Ze kneep haar ogen samen en hief haar hoofd op. "Wat doe jij hier alleen? wierp ze de vraag terug, waarna haar mondhoeken omhoog krulde.
De jongen kneep zijn ogen samen en vroeg haar of zij ook een shapeshifter was, waarop ze kon uitmaken dat hij dat ook was. Of hij kende veel mensen die dat waren, al was men over het algemeen nogal zuinig op die informatie. "Uhu," reageerde ze, terwijl ze knikte. Ze deed er niet zoveel mee, eigenlijk. Ze veranderde immers maar in een huiskatje, iets waar ze zich niet zo nuttig bij voelde. Je kon immers niet zo belachelijk veel. Niemand bang maken, dat sowieso. Pas toen merkte ze dat de jongen een liedje aan het spelen was dat ze herkende. Weightless, omnomnom. Ze durfde niet goed mee te zingen. Ze neuriede mee. Wow, echt een dag om te neuriën, huh.. Maar goed, de jongen kon blijkbaar dus wel goed spelen. Das mooi meegenomen, toch? Maybe it's not my weekend, but it's gonna be my year. I'm so sick of watching while the minutes pass and I go nowhere. Tralala. Sowieso dat ze niet meezong, want ze voelde zich altijd zo'n enorme derp als ze de lyrics verkeerd kreeg of zo. Ze kende 't ook niet echt uit d'r hoofd of zo. Enkel kleine stukjes.

"Wat doe jij hier alleen?" Ze lachte. Ah, daar had ze hem. Dus niet! "Ik wordt niet zestig keer verkracht door enge pedo's in het bos." Grijnsde hij terug. Ze bevestigde nog dat ze een shapeshifter was. Hij knikte alleen. Het lag gevoelig bij hem en als iemand doorvroeg over zijn vorm of iets dan klapte hij dicht. Het meisje neurïde mee met de akkoorden die hij aansloeg. Dat gaf aan dat ze het liedje kende. Vet, ze was een van de eerste. Toen liet hij zijn akkoorden overgaan in een nummer van Lady Gaga, Alejandro. Maar natuurlijk dan wel zijn eigen akoestische versie, aangezien dat de enige gitaar was die hij nu bij zich had. She's got both hands in her pockets, and she won't look at you. Won't look at you. She hides trough love, en su bolsillo. She got a halo around her finger, around you.." Alex zong de tekst gemakkelijk. Het was een van de dingen die hij het liefste deed. Hij zong niet het hele nummer af, alleen dat kleine stukje. Als hij de rest van het nummer zou zingen zou dat.. gay zijn. En hij was alles behalve dat.
Alex keek naar Cassadee, hij was haar eventjes helemaal vergeten. Oeps. Had ze hem horen zingen? Dah, tuurlijk. God wat was Alex soms hersendood.

Eerst herkende Cassadee de melodie niet, pas na enkele seconden drong het tot haar door. Het klonk ook een beetje anders, maar dat kwam omdat het akoestisch was. Dat had ze wel vaker. Maar langzaam begreep ze het toch, dus er viel niks om over te zeuren. Te zeiken. Te sjeiken. Trololol. "She's got both hands in her pockets, and she won't look at you. Won't look at you. She hides trough love, en su bolsillo. She got a halo around her finger, around you.." Zong de jongen. Alejandro dus. Wel een goed nummer, hoewel ze meer van Judas hield. Maar zijn stem maakte dat meer dan goed. Oorgasme. HAHA. She made a funny! Oke, dat zou ze hem maar niet mededelen. Ze kon beter tijd geven om te wennen aan haar vage gevoel voor humor, voordat ze hem besprong met enge woordgrappen die eigenlijk helemaal niet grappig waren of over het algemeen welbekend.
"Oeh, me likes." zei ze met een brede grijns rond haar mond, doelend op zijn zang talent. "Les gehad, of van nature gewoon goed?" vroeg ze vervolgens aan hem, duidelijk interesse tonend.

Alex keek van zijn gitaar naar het meisje. Ze hadden zichzelf nog steeds niet voorgesteld. "Oeh, me likes. Alex liet opgelucht zijn adem gaan. Gelukkig vond ze het goed. Zowaar voor het eerst was hij weer een beetje nerveus om zijn stem aan iemand te late n horen. "Les gehad, of van nature gewoon goed?" Les? Nog nooit les gehad. "Nope, nooit les gehad. Alles is van nature met wat ervaring van wat bandjes waar ik in zong." Zei hij toen hij merkte dat ze echt intresse toonde in zijn stemgeluid. "Kan jij zingen? Roep maar iets, ik kan praktisch alles spelen." Zei hij een klein beetje zijn ego boostend.
"By the way.. I'm Alex." Zei hij toen zachtjes tegen haar met een grijnsje op zijn gezicht. Hij haalde diep adem en keek toen naar zijn plectrum, die lichtelijk aan het overlijden was. Alex dook opnieuw de tas van zijn gitaar in en haalde er een klein plastic zakje met nog kleinerige plectrum-vormige dingen uit. "Blauw? Nee. Geel? Nee. Roze!" Het laatste gilde hij een beetje als een klein meisje. Hij deed zijn 'dooie' plectrum terug in het zakje en haalde de roze eruit. "Whiii!" Kirde hij vrolijk. Hij keek naar Cassadee, die hem nu volledig voor gek zou verklaren. Of nog erger, wegrennen...

"Oeh, das talent hoor." merkte ze op toen de jongen zei dat hij het allemaal van nature wist. "Kan jij zingen? Roep maar iets, ik kan praktisch alles spelen." Terwijl Cassadee de vraag wat liet inzinken, stelde de jongen zich voor als Alex. Ze was opzoek naar een nummer dat akoestisch gespeeld kwam worden, hoewel er wel nogal veel Madina Lake liedjes in haar hoofd rondzweefde en die niet zo heel bekend waren. Beter dat ze een bekend liedje nam. "Ik ben Cassadee. Heb ik ook niet bedacht." zei ze met een kleine grinnik erachteraan. Wat namen betrof, had ze het erger kunnen treffen. Stel je voor dat je Desiree heette. Of Anne. Ieuwl. Ach, 't was allemaal persoonlijke smaak, min of meer.
"Roze!" riep ze met een enorm vrolijke stem, toen de jongen een roze plectrum uit zijn tas haalde. "Whiiii!" kierde ze mee, terwijl ze haar armen wat voor zich uit stak en octopus bewegingen maakte. Er zat bij haar ook een steekje los, dus 't kwam allemaal goed uit. Grote kans dat er wel vagere momentjes voorbij zouden schieten dan die die ze net beleefde.
"First Dance van Never Shout Never?" vroeg ze aan hem, doelend op zijn eerdere vraag. 'T was even zoeken in haar geheugen naar een normaal nummer, oehoe. Ze luisterde nou eenmaal vage muziek. 'T was de beste soort muziek. Doh.

"Oeh, das talent hoor." Alex grijnsde toen ze dat zei. Ze liet de vraag blijkbaar even inzinken. Hij vond alles best, ze had vast even wat tijd nodig om een nummer te vinden die geschikt was voor haar. "Ik ben Cassadee. Heb ik ook niet bedacht." Dat was meestal zo toch? Het zou raar zijn dat je je eigen naam kon verzinnen. Zou wel awesome zijn als het kon. "Is meestal toch zo toch? Dat je naam vóor je wordt verzonnen?" Zei Alex met een lachje. Ze was blijkbaar net zo blij met zijn roze plectrum keuze want ze kierde vrolijk mee en deed een vage beweging die Alex aan het lachen kreeg. Hij kwam weer bij uit zijn lachstuip en hoorde haar vraag, die doelde op zijn eerdere vraag die hij had gesteld. "First Dance van Never Shout Never?" Never Shout Never? Serieus?! Alex kreeg een glimlach op zijn gezicht. "Tuurlijk, die ken ik wel!" Zei hij toen over vrolijk. "Nooit gedacht dat ik nog ooit iemand tegen het lijf zou lopen die Never Shout Never kende... weirde dag." Hij schudde zijn hoofd en prutste wat met de draaigevallen bovenaan zijn gitaar. "Goed dan.." Hij telde af en startte toen de eerste akkoorden in van het nummer First Dance van Never Shout Never.

"Tuurlijk, die ken ik wel!" merkte de jongen weer vrolijk op met een brede glimlach. Cassadee moest automatisch ook haar mondhoeken omhoog laten krullen, alleen al door de vrolijke reactie van de niet onknappe jongen. "Nooit gedacht dat ik nog ooit iemand tegen het lijf zou lopen die Never Shout Never kende... weirde dag." De jongen schudde zijn hoofd en begon aan die dingen bovenaan de gitaar - waarvan ze de naam niet wist, like a boss - te prutsen. Al gauw telde hij af en sloeg de eerste akkoorden aan van het nummer.
"Well it, started with your hips, so I moved up to your lips to take a chance; ask for a dance, 'cos you're the cutest thing on this side of the world." begon ze te zingen. Deze tekst kende ze wel uit d'r hoofd, aangezien het een van haar lievelingsnummers van Never Shout Never was. Al kreeg ze er wel agressie van dat Justin Bieber samen met Usher een nummer had gemaakt met dezelfde titel. Dat was gewoon niet cool. Heel erg niet cool. "We call our homes, yet I feel so all alone half of the time. We gotta live with what we got and I got nothin', so I pray you take my hand and we can conjure up with something rad." ging ze verder, lichtelijk genietend van 't moment.
Toen ze klaar waren grinnikte ze even en ging ze met een hand langs de haren op haar achterhoofd. "Respect dat je dat allemaal uit je hoofd kan. En dan nog goed ook. Seriously, ik zou daar lopen pingelen als een maniak."