Kelynn High
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
PortalPortal  IndexIndex  ZoekenZoeken  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen  

 

 Cry For The Moon

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Dakota

Dakota


Aantal berichten : 105
Registratiedatum : 03-08-11
Leeftijd : 29

Your Character
Animal ID: Cursed to turn into all kind of animals
Age: 16 years old
Partner: Why don't we go to a place that only we know?

Cry For The Moon Empty
BerichtOnderwerp: Cry For The Moon   Cry For The Moon Icon_minitimezo dec 11, 2011 9:34 am

De dag was snel voorbij gegaan in de tuin van Kelynn, Jake was bij haar geweest. Ze was er niet altijd even blij mee, maar ze kon ook niet bepaald meer zonder hem. Ze had last gehad van haar knie, maar ze wist dat het na vanavond over zou zijn. Ze had hem weg laten gaan, en had even nog gezeten op adem gekomen omdat ze wist wat haar te wachten stond. Jake zou niet weten wat hem overkwam. Met een bittere trek rond haar mond stond ze op terwijl ze begon te lopen richting het bos. De maan kwam steeds hoger aan de hemel te staan en ze voelde hoe haar huid begon te jeuken. Het maanlicht viel op haar huid waardoor haar wat bleke huid leek op te lichten. Ze richten haar blik op de heldere bol, tranen stroomden over haar wangen naar beneden haar hals in. Een afwijking in het DNA, ze was de enige waarbij het ooit ontdekt was. Het had haar moeder bijna een keer het leven gekost omdat Kota veranderde in iets en geen idee had dat het gebeurde. Als haar moeder niet op tijd weg gesleurd was door haar vader.. Ugh, ze wilde er niet langer over nadenken, ze merkte hoe Jake dichterbij kwam. Ze begon haar knie al minder te voelen, ze zag hoe hij zijn pas begon te versnellen en ze begon te rennen. Even keek hij om, en ontmoeten hun blikken elkaar.

Haar pupillen verwijden en over haar hele huid verschijnen sneeuwwitte haren, haar oren worden langer en puntiger. Haar neus wordt spitser en wordt zwart. Haar tanden groeien en ze krijgt een lange volle staart. Haar ogen worden ijzig blauw en haar poten kwamen met een hoog tempo op de grond terecht. Een lange huil ontsnapte uit haar keel, en ze sloot haar ogen. Bij haar hart deed het zeer, dat gebeurde altijd waarneer ze weer in een nieuw dier veranderde na een langere tijd hetzelfde te zijn geweest. Ze wist niet hoe ze dit moest gaan uitleggen aan Jake, want ergens had ze gehoopt dat het uit zou gaan werken, en ze voor altijd haar onschuldige raven vorm zou kunnen houden.

[Kota&Jake]
Terug naar boven Ga naar beneden
Jake

Jake


Aantal berichten : 120
Registratiedatum : 03-08-11
Leeftijd : 29
Woonplaats : The middle of nowhere

Your Character
Animal ID: Arctic Wolf
Age: 18
Partner: I love the way you hate me...

Cry For The Moon Empty
BerichtOnderwerp: Re: Cry For The Moon   Cry For The Moon Icon_minitimezo dec 11, 2011 9:54 am

De maan was sterker dan zijn medelijden voor Kota. Hij was op zijn gemak van haar weggelopen, maar het voelde niet zo goed om haar alleen te laten. Hoe dan ook, hij bleef wandelen. De maan scheen naast het bos die steeds dichter bij kwam. Hij stak zijn neus in de lucht die nu niet meer menselijk was. Zijn natte snuit vatte vele verschillende geuren en de wind was koud tegen zijn neus. Zijn borstkast had een aangename warmte waardoor hij een zachte huil liet horen. Zijn poten ploften hard op de grond, niets of niemand kon hij niet aan op dit moment. Zijn poten begonnen sneller te bewegen en de wind sneed door zijn vacht. Zijn oor trok naar achteren, een geluid die er niet hoorde te zijn. Hij keek achter zich en zag het vage silhouet van een mens die veranderde in… een wolf? Hij rook een geur die hier zeker niet moest en kon zijn!

Jake had zijn kop alweer omgedraaid toen een huil zijn oren vulden. Wat was dit? Vragen vulden zijn kop, iets dat de laatste tijd gebeurde dankzij haar. Zijn pas was nog steeds snel en hoorde hoe de wolf dichterbij kwam. Hij sloot zijn ogen en stopte abrupt. Misschien had hij dat niet moeten doen. De wolf die vlak achter hem zat botste tegen hem op en rolden over elkaar tot hij tegen een boom knalde. Jake sprong recht en keek in de, prachtige, blauwe ogen van… “Kota?” zijn bek viel zowat open. Er stond een prachtige witte teef voor hem, nog steeds een kop kleiner. Die blik, haar ogen, die houding, het moest haar zijn. Hij snoof diep in, jep, dit moest Kota zijn. “Wat, hoe, …? He?!” hij was helemaal in de war, hoe was dit mogelijk? “Jij bent toch een raaf?” stotterde hij er achterna. Jake legde zijn kin op haar kop, snoof nog eens diep in om zeker te zijn. Hij haalde zijn kop van de hare en keek terug in haar ogen. Vervolgens trok hij hem weg en schudde er hevig mee. “Ik vat het niet.” maar glimlachte toch. Zijn staart kwispelde heen en weer. Het kwam nu allemaal op één en dat maakte hem eigenlijk vrolijk. Hij hield van wolf zijn, hij hield van de maan en hij hield van Ko~…
Terug naar boven Ga naar beneden
Dakota

Dakota


Aantal berichten : 105
Registratiedatum : 03-08-11
Leeftijd : 29

Your Character
Animal ID: Cursed to turn into all kind of animals
Age: 16 years old
Partner: Why don't we go to a place that only we know?

Cry For The Moon Empty
BerichtOnderwerp: Re: Cry For The Moon   Cry For The Moon Icon_minitimezo dec 11, 2011 10:13 am

Ze was met een redelijk tempo tegen hem aangebotst omdat hij opeens gestopt was. Wat was hij nou voor een muts?! Je stopten nooit zomaar spontaan met rennen terwijl iets op je af kwam. Ze rolde met elkaar over de grond tot ze hem tegen een boom aan hoorde knallen, maar hij was niet lang uit zijn doen want stond al snel weer overeind. Ze keek recht in zijn goudkleurige ogen waar een en al verbazing uit straalde. Maarja, echt raar was het niet hij had haar gekend als raaf niet als wolf. Maar had hij serieus gedacht dat ze bij wolven had kunnen leven op alleen haar mensenvorm? Hij was best wel naïef. Hij zei haar naam, of eigenlijk haar bijnaam. Hij leek wartaal uit te slaan, 'Wat hoe he?' kwam er uit zijn bek. En stotterde iets over dat ze toch een raaf was. De pijn in haar hart nam af, en haar lichaam ontspande weer wat meer. Ze voelde het gewicht van zijn kop de hare en ze hoorde hem diep inademen. Hij schudde flink met zijn kop toen hij hem van de hare had gehaald.

Hij zei dat hij hem niet vatten, maar glimlachten toch, zijn staart ging flink heen en weer. 'Ik heb een afwijking in mijn DNA waardoor ik maar voor een bepaalde tijd een dieren vorm kan aanhouden. Mijn raven vorm is het meest onschuldig, het veiligst voor andere om me heen. Maar dacht je werkelijk dat ik als mens en raaf bij wolven had kunnen leven? Wolven eten raven soms als tussendoortje.' zei ze op een zachte toon als laatste. Haar ijzige blauwe ogen keken naar Jake, ze hield van deze vorm. En hoopten hem voor langere tijd te kunnen blijven houden. Zo kon ze dichterbij hem zijn, een zijn met hem. Misschien hield ze toch wel van Jake. Maar nee, hij wilde vrienden zijn en niets meer. Dus daar zou het bij blijven.. 'Ik hou van je.. jij gekke pluizebal.' fluisterde ze zonder woorden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jake

Jake


Aantal berichten : 120
Registratiedatum : 03-08-11
Leeftijd : 29
Woonplaats : The middle of nowhere

Your Character
Animal ID: Arctic Wolf
Age: 18
Partner: I love the way you hate me...

Cry For The Moon Empty
BerichtOnderwerp: Re: Cry For The Moon   Cry For The Moon Icon_minitimema dec 12, 2011 9:21 am

Jake kon er maar niet aanwennen om een witte wolf voor hem te zien. Als ze er niet tenger had uitgezien en gouden ogen had kon hij wel eens in de spiegel hebben gekeken. Kota was opmerkelijk kleiner maar in ieder geval groter dan een raaf. Niet te geloven dat hij haar 24u geleden nog uit de lucht had gehapt! Zijn kop was er vol van. Er was een glimlach rond zijn lippen want eigenlijk vond hij het fijn. Ze gaf haar uitleg, een fout in haar DNA zorgde ervoor dat ze wispelturig was wat shiften betrof. Hij had al veel dingen gehoord en gezien maar dit sloeg echt alles. Ze had wel een punt toen ze vroeg hoe hij dacht dat ze enkel kon overleven tussen wolven als mens en/of raaf. Het gedeelte dat ervoor kwam, dat ze mensen kon pijn doen, hield hij achter in zijn kop om later te vragen. Nu was hij gewoon vrolijk, “Misschien wel je charmes die de wolven paaiden. Of je aai kunsten.” Zei hij met een knipoog. “Wat dat tussendoortje betreft… heb je gelijk.” Hij knikte naar haar achterpoot waar ze normaal een zere knie had. Hij had haar uit de lucht gehapt alsof ze een tussendoortje was.

Haar blauwe ogen keken naar de zijne, en zo dacht hij het ook en vond zichzelf melig. Jake liet een scheve glimlach zien want hij voelde zich ongemakkelijk als er iemand hem zo aanstaarde. Of beter gezegd, wanneer iemand in zijn ogen verdronk en hij in de hare. Ze leek even in gedachten te verzonken zijn toen ze plots iets zij zonder enig geluid. Hij was niet de beste lip lezer maar ‘Ik hou van je’ was niet zo moeilijk te weten. Zijn oren gingen even naar achteren en zijn staart ging even stijf achter zijn kont. Daarna kwispelde hij weer, deed enkele stappen naar voren en legde zijn kop in haar nek. “Ik hou ook van jou.” fluisterde hij zacht, enkel voor haar oren bedoelt en gaf haar een lik achter haar oor. Hij trok zijn kop weer terug en keek even vertwijfeld, aarzelde, maar deed niets meer. Iets ritselde achter hem, vanuit een bosje. Met een ruk draaide hij zich om en keek naar de het struikgewas. Hij herinnerde zich dat hij al een tijdje niet meer had kunnen jagen en dit nu het moment was. Zijn nekharen kwamen overeind en was helemaal klaar om te jagen. Jake draaide zijn kop naar Kota, “Samen?” was het laatste dat hij zei, wat meer op grommen leek, voor een grote everzwijn uit het gewas sprong.
Terug naar boven Ga naar beneden
Dakota

Dakota


Aantal berichten : 105
Registratiedatum : 03-08-11
Leeftijd : 29

Your Character
Animal ID: Cursed to turn into all kind of animals
Age: 16 years old
Partner: Why don't we go to a place that only we know?

Cry For The Moon Empty
BerichtOnderwerp: Re: Cry For The Moon   Cry For The Moon Icon_minitimewo dec 14, 2011 7:25 am

Hij probeerde een grapje te maken over haar verblijf bij de wolven, over haar aai kunsten of haar charmes. Een soort blaf achtig gegrom rommelde op uit haar borstkas.En over het tussendoortje had ze gelijk gehad tja, hij kon het moeilijk ontkennen na zijn actie van de vorige dag. Ze kon er niks aan doen ze was aan het verdrinken in zijn ogen. Ze kon alleen maar lachen naar hem, hij kon blijkbaar ook liplezen. Zijn kop kwam in haar nek rusten en hij fluisterde heel zacht dat hij ook van haar hield.
Kota's oren bewogen door het geluid en ze vlijde haar kop langs de zijne. Hij lukte achter haar oor en toen ze hem daarna zag aarzelen wist ze niet zeker wat te doen.
De everzwijn die verstopt zat maakten opeens veel lawaai in de struiken alsof hij wakker werd. Even keek Jake haar aan en vroeg samen? Kota knikte kort maar vastberaden. Ze sprong naar voren en zetten haar tanden in de flank van het Everzwijn en schudde met haar kop. De huid scheurde waardoor spieren bloot kwamen te liggen. Bloed kleefde aan de vacht bij haar bek. Misschien stoten het Jake wel af dat ze als wolf zo opvliegend was.. Ze was klein, slank en lening wat haar snel maakten. Maar ergens voelde ze zich dichter bij Jake dan ze zich eerder had gevoelt, ze waren hetzelfde momenteel. En misschien maakten dat het allemaal nog wel bijzonderder, dat haar mankement haar dichterbij hem liet zijn. Al wist ze niet hoe lang het zou duren voor ze haar wolvenvorm weer tijdelijk gedag zou moeten zeggen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jake

Jake


Aantal berichten : 120
Registratiedatum : 03-08-11
Leeftijd : 29
Woonplaats : The middle of nowhere

Your Character
Animal ID: Arctic Wolf
Age: 18
Partner: I love the way you hate me...

Cry For The Moon Empty
BerichtOnderwerp: Re: Cry For The Moon   Cry For The Moon Icon_minitimedo dec 15, 2011 9:09 am

Jake was gelukkig, iets dat niet zo heel vaak gebeurde maar in die laatste vierentwintig uur was dat wel al enkele keren gebeurt. Maar haat heeft hij ook al gevoeld, samen met verafschuwing, liefde en woede. Al waren vragen hetgeen dat zijn gedachten het meest had overmand de laatste paar uren. Jake wou niet aan al die vragen denken, straks werd hij weer slecht gezind en zou hij weer antwoorden willen zoeken. Maar er was één vraag die hij zichzelf vaak stelde en eigenlijk graag een antwoord wou hebben. Wat voelde hij voor Kota? Hij vond zichzelf maar zielig…

Zijn gedachten gingen sneller dan Kota haar actie. Hij was vastberaden om te vechten maar had niet zien aankomen dat zij zo snel ging aanvallen. Even bleef hij perplex staan, glimlachte en ging zelf in de aanval. Het beest wist niet wat hem overkwam, dat was duidelijk. Twee grote witte wolven vielen hem aan, eentje links en eentje rechts. Hij zag hoe de wit/zwarte neus van Kota meteen rood werd door het bloed. Zijn vacht ging ondertussen onder de bloed druppels. Hij had zijn tanden in het beest zijn flank gezet en sleurde er zo hard aan dat hij het vel hoorde scheuren van zijn lichaam. Het gaf Jake een kick en beet waar hij maar bruine vacht vond. Maar een everzwijn zou geen everzwijn noemen zonder iets terug te doen. Hij bewoog krachtig met zijn slachttanden naar rechts waardoor de punt zich in Jake zijn zijde boorde. Een korte jank was te horen maar pijn was een zorg voor later. Het beest werd bijna uiteen getrokken door de wolven, de aarde was rood net als hun vacht.

Hun prooi spartelde al wat minder, de sadist dat Jake was begon al te eten. Het beest maakte een vreselijk geluid dat over het hele bos te horen was. Mensen in Kelynn High konden het waarschijnlijk nog horen. Jake liet de flank los en zette zijn tanden in de nek van het beest. Hij zag de bruine ogen naar achteren rollen en een laatste zucht ontsnapte zijn bek. Ze deden zich tegoed aan hun prooi, en wat smaakte het hem. Jake had al bijna twee weken niet meer gejaagd en had het wilde, rauwe eten hard gemist. Ieder stuk vlees dat tussen zijn tanden zat, en uiteindelijk in zijn maag terecht kwam, was een stukje orgasme. Hij was zich bewust van een stekende pijn in zijn zijde maar wou er nu nog geen aandacht aan schenken. Hij liet het karkas voor wat het was en ging met een plof op de grond zitten. Met een glimlach waarin je Jake kon herkennen keek hij naar Kota. Zijn tong gleed over zijn snuit en likte de brokjes vlees en bloed op.

Met een kleine zucht stond hij weer recht en wandelde naar Kota. Zijn ogen konden het nog steeds niet geloven, ze was een wolf. Onderzoekend bekeek hij haar, ze pijn in zijn zijde zorgde ervoor dat hij met honderd procent zekerheid wist dat hij niet droomde. Jake’s staart ging heen en weer, om de één of andere reden vond hij het fijn dat zijn kop boven de hare uitstak. Hij wreef zijn kop tegen de hare en likte bloed weg van achter haar oren. “Ik eet van je”, zei hij dood serieus terwijl hij nog wat bloedvlekjes vond waar ze toch niet bij kon in haar nek. even vertrok zijn gezicht van de pijn en keek naar zijn flank. Daar zag hij een grote rode vlek, een vlees wonde verborg zich onder het bloed. “Verdomme…” mompelde hij en probeerde eraan te likken maar zijn nek was niet flexibel genoeg. Dat ook nog, dacht hij en keek naar Kota met een scheve grijns.
Terug naar boven Ga naar beneden
Dakota

Dakota


Aantal berichten : 105
Registratiedatum : 03-08-11
Leeftijd : 29

Your Character
Animal ID: Cursed to turn into all kind of animals
Age: 16 years old
Partner: Why don't we go to a place that only we know?

Cry For The Moon Empty
BerichtOnderwerp: Re: Cry For The Moon   Cry For The Moon Icon_minitimewo dec 21, 2011 8:17 am

Misschien moest ze gewoon genieten van het hier en nu, en niet teveel denken over de toekomst. Haar tanden boorden zich in de huid van het everzwijn, en het duurde misschien enkele seconden voor Jake zich op de andere flank van het beest storten. Jake scheurde het vel van het beest zijn lijf, ze kon het geluid horen waardoor ze haar tanden alleen maar harder in de flank zetten. Jammer genoeg stonden everzwijnen bekend om hun strijdlust. Ze gingen als ze niet al bijna dood waren nooit zonder slag of stoot neer. Ze zag hoe het dier spastisch zijn kop naar rechts bewoog waar Jake was. En de gelukkig nog redelijk korte slagtand in de zij van Jake. Ze kon zijn gepiep horen wat haar kippenvel bezorgde. Ze scheurde de spieren van het beest met haar vernietigende beet. Even voelde ze afkeer opkomen toen Jake begon te eten van het zwijn terwijl het nog niet dood was. Wat vreselijke geluiden tot gevolg had. Even sloot Kota haar ijzig blauwe ogen en hoorde de hartslag van het dier verdwijnen.

Jake begon te eten, en na een keer slikken begon Kota ook te eten. En ze liet Jake het meeste eten, zelf had ze niet veel honger en had even kunnen genieten van het jagen. Want tja, dat was wel iets dat je moest missen als raaf. Ze zag hoe hij naar haar toe liep, zijn kop gleed langs de hare en voelde zijn tong over de vacht achter haar oor gaan. Ze was vast heel vies! Een schaapachtige grijns verscheen toen hij zei dat hij van haar at. Maar ze zag zijn blik verplaatsen naar zijn flank wat gelijk zorgde dat haar blik van humor naar bezorgdheid wisselde. Hij kon er niet goed bij, Kota stond op en likte even zijn neus en keek daarna naar de wond bij zijn flank. Ze bleef doorgaan tot het schoon was, een zucht ontsnapte haar. Ze had geen verband bij zich, anders had ze het kunnen verbinden. Ze duwde haar neus na het schoonmaken tegen Jake zijn wang 'Je zou voorzichtiger moeten zijn weetje.' zei ze zacht. Terwijl ze hem aan keek.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jake

Jake


Aantal berichten : 120
Registratiedatum : 03-08-11
Leeftijd : 29
Woonplaats : The middle of nowhere

Your Character
Animal ID: Arctic Wolf
Age: 18
Partner: I love the way you hate me...

Cry For The Moon Empty
BerichtOnderwerp: Re: Cry For The Moon   Cry For The Moon Icon_minitimewo dec 21, 2011 9:59 am

Hij had haar gezien hoe ze haar ogen sloot toen hij als een beest tekeer ging. Maar daar kon hij niets meer aan veranderen, hij was een beest en zeker met de volle maan op de achtergrond. Ondanks de gedachte dat ze hem misschien, of hoogstwaarschijnlijk, verafschuwde genoot hij van zijn eten. Everzwijn was al veels te lang geleden dat hij zo’n lekkere maal had gegeten. Zijn ogen gleden af en toe naar de witte wolvin en zag dat ze aanzienlijk minder at dan hijzelf. Na zijn maaltijd deed hij zich tegoed aan Kota zelf, waar hij eigenlijk stiekem veel van genoot. En wat nogal fout klonk in zijn gedachten. Wat kon het hem iets schelen, behalve de goden kon niemand zijn gedachten lezen of weten. Het was fijn om haar te zien grijnzen, zeker als wolf. Maar het was een zonde om zo’n mooie glimlach te zien verdwijnen. Hij had een pijnlijk gezicht getrokken en gekeken naar de wonde aan zijn flank waardoor ze bezorgd keek.

Misschien mocht hij niet zo denken en feitelijk had hij zichzelf voorgelogen om niet zo te denken. Maar hij vond het fijn dat ze zo dicht bij hem was. De reden waarom ze zo dicht was, was eigenlijk voor een pijnlijke zaak maar dat was een detail. Hij bleef rustig zitten en ademde dieper in dan anders want het was niet bepaald een pretje. Voorzichtig legde hij zijn kop in haar nek en fluisterde, “Bedankt”, en gaf haar een lik waar hij bij kon. Hij voelde hoe ze onder hem bewoog en haar neus tegen zijn wang aanduwde. Ze spelde hem de les dat hij voorzichtiger moest zijn waardoor hij met een glimlach zijn ogen draaide. “Ja mama…” mompelde hij gespeeld en beet toen in haar oor en trok er zachtjes aan. Hij liet haar los en liep een rondje rond haar en besnuffelde haar, zo stiekem mogelijk. Hij wou de geur vasthouden en herinneren, zo kon hij haar vinden als dat nodig was.

De maan scheen hoog boven hun koppen, door de bomen heen. Hij viel Kota aan door haar op de grond te duwen en haar onder hem te houden. Hij glimlachte scheef, negeerde de pijn in zijn zijde, en groef zijn kop in haar vacht. Zijn staart bewoog snel heen en weer. Als het volle maan was voelde hij zich altijd heel vrolijk en agressief tegelijkertijd. Hij liet zich aan de goede kant op zijn zijde vallen naast haar en bleef met zijn poten in de knik liggen. Zijn ogen staarden naar de maan, alsof hij hem zo dichter naar hem toe zou kunnen trekken door er enkel naar toe te staren. Hij stak zijn neus in de lucht en liet een lange diepe huil horen. Het had niet echt een betekenis, het was een warme huil waar iets van geluk aan te horen was.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Cry For The Moon Empty
BerichtOnderwerp: Re: Cry For The Moon   Cry For The Moon Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Cry For The Moon
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» The Lonely Moon

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Kelynn High :: The Town :: The Forest-
Ga naar: