Livin' my life.

Onderwerp: Livin' my life. wo aug 03, 2011 10:48 am

Katie had al de hele dag zin om te rennen, klimmen en springen. Een speelse lach verscheen op haar gezicht terwijl ze een stap naar achteren deed. Toen begon ze te rennen, en het voelde geweldig. Behendig sprong ze op een boomstronk en via daar weer naar een boom. Ze landde op haar knie en voet. Haar ogen waren gesloten. Dit was waar ze goed in was, en ze deed het maar al te graag. Nu wilde ze veranderen, eindelijk. Katie voelde zich vreemd, en veranderde binnen een paar seconden. Wat had ze haar oranje vacht en haar lange snuit gemist. Het vos zijn was geweldig en er was niets beters. Haar kleine pootjes voelden stevig in de boom, en op haar gemak liep ze een tak op en sprong daar vanaf. De zon scheen een beetje, en het was licht bewolkt. Het perfecte weertje, vond ze zelf. Katie begon te rennen. Over obstakels sprong ze makkelijk heen, ze was immers een vos. Na een rondje in het park, stopte ze makkelijk en ging zitten. Nu had ze het best warm, dus liep ze snel naar het meer toe en nam een paar slokken water. Het water hier was helder en je kon het zo drinken als dier. Toch vond ze het water uit de supermarkt lekkerder, maar hoe wilde je een fles openen met pootjes? Ze lachte even en likte haar bek af. Inmiddels was ze al terug bij de boom waar ze begonnen was met rennen, en daar was schaduw. Vrolijk ging ze tegen de boom aanzitten, met haar staart om haar lichaam geslagen. Vanaf hier kon ze al iemand horen lopen. Stiekem was ze best nieuwsgierig wie het zou zijn, maar toch wist ze haar ongeduld te bedwingen en rustig te wachten tot diegene naar haar toe kwam, wat waarschijnlijk zo was. Kom maar, dacht ze met een lach op haar kleine snuit.

[Iedereen welkom!]

Onderwerp: Re: Livin' my life. wo aug 03, 2011 11:53 am

Darell's staart sloeg zachtjes heen en weer. Zijn lichaam rustte op een boomstronk die lichtelijk schuin stond, wat hij tot zijn lievelings-chill plekje had benoemd. Zijn kop rustte op zijn voorpoten en zijn ogen waren gesloten. Hij hoorde een geluid en opende voor een moment zijn ogen en zijn oren kwamen omhoog. Hij zag een merel weg vliegen en liet zijn kop weer zakken. Hij sloot zijn ogen weer en sloeg zijn staart heen en weer.
Er klonk onder hem geluid en zijn oren prikte weer omhoog en opende zijn ogen. Hij keek van de boom af en zag onder hem een vos zitten. No way dat dat een normale vos was. Je kwam zelden nog normale dieren tegen. Niet dat daar wat mis mee was, alleen was het hem wel eens overkomen dat hij een gesprek probeerde aan te knopen met een doodgewoon dier. Hij sprong van de boom af en zijn staart krulde rond de boom, maar aangezien hij voor de vos ging staan, ontkrulde zijn staart weer. Hij ging zitten en draaide het ding rond zijn lichaam. "Hallo," zei hij glimlachend, in de hoop dat hij niet tegen een minder intelligent wezen praatte. Daarmee bedoelde hij niet dat hij zo slim was, maar eerder dat een echte vos minder slim zou zijn dan een mens.. There you go. "Ik ben Darell. Jij?" vroeg hij, aangezien het hem het beste begin leek van een gesprek.

Onderwerp: Re: Livin' my life. ma aug 08, 2011 8:37 pm

Een luipaard lag in een boom boven haar, had ze al opgemerkt. Katie glimlachte opgewekt, ze had wel zin om even wat te praten. "Hoi," reageerde ze op zijn begroeting. "Katie Green." zei ze met een warme vossenlach. Altijd als ze haar eigen achternaam zei, moest ze denken aan het WNF. Ze hield van de natuur en dieren, daarom hielp ze altijd bij acties van het WNF. Inmiddels was de lynx al van de boom afgesprongen en gaan zitten. Vrolijk ging Katie voor hem zitten. Ze draaide haar kopje een slag, en sloot haar ogen. Weer liet ze een warme glimlach zien. "Aangenaam, Darrel." zei ze maar, omdat ze anders niets wist om te zeggen. Het begon lichtjes te waaien en haar vacht werd één kant op geblazen. De zon scheen een klein beetje, maar er waren best veel wolken. Met haar ogen keek ze even rond. Die waren altijd donkerder als ze een vos was, hoewel ze zelf geen idee had waarom. Normaal waren haar ogen erg lichtbruin, en als vos waren ze bijna zwart. Door het kabbelende beekje in het park werd ze uit haar gedachten gehaald. Haar blik gleed naar Darrel.

Onderwerp: Re: Livin' my life. di aug 09, 2011 10:37 am

"Hoi," begroette ze Darell en een kleine glimlach sierde zijn mond. "Katie Green." Ze glimlachte er ook nog bij. Oh God, moesten ze hele namen doen? Hij had er vijf. Al waren er twee van die namen zijn achternaam, omdat zijn moeder weigerde de naam Clark helemaal kwijt te raken. Dus nu moest hij die van zijn vader en van zijn moeder. Clark-Finkelstein. Al hoefde hij zich gelukkig niet meer voor te stellen, want dat had hij net gedaan. Dat scheelde weer. Stel je eens voor; Darell Gregory Christophe Clark-Finkelstein. Hoe zou ze daar eigenlijk op reageren?
"Aangenaam, Darell." zei het meisje en hij sloeg het tipje van zijn staart zachtjes en rustig heen en weer. "De eer ligt geheel bij mij, Katie." zei hij rustig en met een kleine glimlach. Hmmn, het klonk grappig. Heel beleefd en dan uiteindelijk met Katie erachteraan. Bijna alsof hij het tegen een klein kind had. Hoe oud zou ze in het echt zijn? Zou ze bruin haar hebben? Of rood, zoals een vos? Bruine ogen? Stiekem was dat altijd wat hij zich afvroeg als hij anderen ontmoette in hun dierenvorm. Hoe ze er in het echt uit zagen. Hoe hun persoonlijkheid was boeide niet, want die kon je in dierenvorm ook wel te weten komen. Dat was dan ook wat hij deed, maar goed. Zo maakte je vrienden.
"Hmmn, mooie dag, vind je niet? Des de meer beter met een vacht." zei hij met nog altijd een kleine glimlach rond zijn mond, maar liet deze al snel vallen voor een ietwat neutralere blik.