Kelynn High
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
PortalPortal  IndexIndex  ZoekenZoeken  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen  

 

 Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss

Ga naar beneden 
3 plaatsers
AuteurBericht
Katniss

Katniss


Aantal berichten : 114
Registratiedatum : 04-08-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : De Liemers

Your Character
Animal ID: Wolverine [Veelvraat]
Age: 15
Partner: Ought I to have?

Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Empty
BerichtOnderwerp: Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss   Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Icon_minitimezo aug 07, 2011 8:22 am

Met haar opgeladen iPod aan en haar oortjes in, zwierf Katniss nu door de lange gangen van Kelynn High. Haar backpack begon zwaar aan te voelen op haar schouders. Het werd echt tijd dat ze hier de logica van het gebouw ontdekte en haar kamer vond. De rector had het haar beschreven en een sleutel gegeven, maar na naar haar idee de genoemde route te hebben gevolgd, was ze niet bij de deuren van de slaapzalen uitgekomen, maar in de dinerzaal. Ze had het zelfs voor elkaar gekregen een tijdje in de bibliotheek door te brengen, al las ze nooit en haatte ze boeken. Ze hield het rondzwerven tien minuten vol, toen sprak ze een langsvliegende valk aan, die veranderde in een jongen van haar leeftijd en haar de wegwees, om vervolgens weer verder te vliegen. Katniss keek hem hoofdschuddend na en liep toen op goed geluk de gangen door.

Nu lukte het haar. Ze kwam bij de deuren uit, waar kleine bordjes met nummers op waren bevestigd. Ze vergeleek de cijfers met het cijfer op haar kamersleutel en stak die toen in een deurslot, die stroef meegaf en openzwaaide. Katniss keek naar binnen. De kamer had drie bedden, waarvan er twee duidelijk bewoond waren. Ze herinnerde zich dat de rector had gezegd dat er drie grote kamers waren, voor drie of vier personen - daar was zij schijnbaar bij ingedeeld. De kamer was verlaten. Katniss gooide de deur achter zich dicht en smeet haar zware backpack op haar bed. Ze had een nachtkastje en er stond één kleerkast, die ze waarschijnlijk met haar medekamergenoten zou moeten delen. Nu maakte ze zich daar nog niet druk over. Ze propte haar pyjama onder het smetteloze kussen en ging toen languit op het bed liggen, haar muziek nog wat harder dan daarvoor. Ze was benieuwd of haar kamergenoten zich nog vóór de avond zouden laten zien.

[Benjamin, Joycelin, Katniss.. Rest met toestemming van één van de drie Wink]
Terug naar boven Ga naar beneden
https://kelynn.actieforum.com/t113-marits-setjes-3#1079
Benjamin

Benjamin


Aantal berichten : 188
Registratiedatum : 06-08-11

Your Character
Animal ID: Puma
Age: 18
Partner: You think it's easy?

Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Empty
BerichtOnderwerp: Re: Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss   Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Icon_minitimezo aug 07, 2011 8:58 am

Zachtjes lachend keek hij naar de bende kinderen, die een spelletje voetbal aan het spelen waren. Hij vond het best grappig. En nutteloos. Achter een bal aanlopen, erop schoppen, om er vervolgens weer achterna te rennen. Benjamin vond het fijn, die spelende kinderen. Dan zagen ze er tenminste normaal uit. Van op een afstand zou je denken dat dit gewoon een random school was. De glimlach op zijn gezicht verdween toen een van de kinderen in een eekhoorn veranderde, en een boom in schoot. Hij wendde zijn blik af. Dat het hier normaal was. Wilden ze dat dan zo graag? Hij snapte het niet, en hij deed de grootste moeite om het te begrijpen. Hij zette zich af van het muurtje waar hij de hele tijd op gezeten had. Hij nam zijn rugzak van de grond en begon doelloos in de richting van het gebouw te lopen. Niet dat hij ergens naartoe ging. Misschien liep hij een bekende tegen het lijf, al was de kans daarop redelijk klein. Hij was hier een week, en echt veel contact had hij niet gezocht in die dagen. Langs de ene kant vond hij het prima, langs de andere kant hield hij ook van een leuk gesprek. Zolang er niet geschreeuwd werd, of dat zijn gesprekspartner plots in een of ander dier veranderde, vond hij het prima. Dan praatte hij graag, zelfs als het om iets gevoeligere onderwerpen ging. Hij was dan ook een gevoelige jongen. Maar zijn gevoelens lagen op dit moment nog steeds zwaar overhoop. Zelfs die 4 jaar hadden de pijn en het verraad niet weggenomen. De afschuw die hij had voor hetgeen hij was. Daarom hadden zijn ouders hem alleen gelaten. Zomaar, omdat hij niet in hun normale beeld paste. Was het eerlijk? Niet echt. Hij had zo zijn best gedaan om het tegen te houden. Hij was heel weinig getransformeerd. Soms had hij er wel zin in. Hij vond het ook wel stoer, om als poema door het bos te rennen. Maar langs de andere kant zag hij niet in waarom hij het zou doen. Het leven als mens was toch goed genoeg? Alleszins voor hem wel.

Zonder dat hij het gewild had, kwam hij in de gang van de kamers terecht. Hij deelde een kamer met Joycelin. Een aardig meisje, al kende hij haar ook nog niet zo goed. Het was een kamer van 3, maar ze waren nog maar met 2. Hij was wel blij met de ruimte. Benjamin liep naar de deur van hun kamer en duwde deze open. Na die week was hij de weerbarstige deur wel gewend. Hij had gedacht dat hij de kamer op slot had gedaan. Blijkbaar niet. Hij deed de deur open en stapte naar binnen. Hij schrok. Daar, op het laatste bed, zat een nieuw meisje. Snel trok hij zijn gezicht in de plooi. Nòg een Shifter. Hield het dan nooit op? Waren er dan zoveel? Een gedachte die hij eerder had, sloop zijn hoofd weer binnen. Alle dieren op de aarde eigenlijk Shifters. Zijn huiskat, die zo menselijk kon reageren. Dat kòn gewoon niet. Hij probeerde zichzelf ervan te overtuigen, wat hem redelijk lukte. Hij bekeek het nieuwe meisje beter. Ze had haar Ipod in, wat hem ervan weerhield hallo te zeggen. Hij sprak stil, eigenlijk te stil. Het meisje zou hem zeker niet horen. In plaats daarvan kwam er aarzelend een glimlachje om zijn lippen. Benjamin liep naar het raam en zette het open. Even wat frisse lucht binnen laten. Hij liep naar zijn bed. Hij had het nog niet opgemaakt. Snel trok hij het dekbed wat strakker. Hij mocht toch niet als een sloddervos overkomen? Hij ging zitten en keek het meisje onzeker maar vriendelijk aan. "Hé", Zei hij toen maar, iets luider dan hij gewend was. Of het luid genoeg was, wist hij niet. Hij zou haar reactie wel afwachten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Joycelin

Joycelin


Aantal berichten : 36
Registratiedatum : 04-08-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : Waddinxveen

Your Character
Animal ID: Roodgestreepte Kat
Age: 17.
Partner: Like love at first sight...

Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Empty
BerichtOnderwerp: Re: Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss   Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Icon_minitimezo aug 07, 2011 11:42 pm

Haar gedachten zaten eigenlijk nog bij het meisje die ze ontmoet had op het schoolterrein, ze was niet gewend aan zo veel vriendelijkheid. Rustig op haar dooie gemakje bekeek ze voor de zoveelste keer het nummertje van haar kamer die ze op een klein stuk papier had gekrast, vluchtig bekeek ze de nummers van de deuren die langs kwamen. Uiteindelijk vond ze haar kamer nummer, verwacht dat de kamer leeg zou zijn gooide ze de deur open en sleepte haar rugzak naar binnen. Ze liet hem echter van schrik uit haar handen vallen toen ze al twee mensen aantrof, een meisje met een IPod, en een jonge die Benjamin heette… tenminste zo iets had ze opgevangen. Met een rood hoofd omdat ze haar rugzak had laten vallen sloot ze de deur achter zich en liep naar het bed helemaal rechts, ze gooide haar rugzak erop en bekeek de kamer. Hij was inderdaad gemaakt voor drie personen, wat haar opviel was dat er maar één kleerkast stond… Ze voelde zich erg onzeker in haar korte, zwart gebloemde jurkje met haar sportieve ballerina’s eronder aan. Al had ze nog zulke stijlvolle kleren aan, in het gezelschap van onbekende voelde ze zich altijd onzeker. Joycelin keek een beetje opgelaten naar het gezelschap, ze was erg onzeker van nature, haar stem geluid was ook opvallend laag. Verstaanbaar, maar niet erg luid. Ze nam kort even de jongen in zich op, (Benjamin.. toch..?), ze schatte hem even oud als zichzelf. Het meisje met de IPod zag er jonger uit. Misschien twee jaar jonger. Meteen wilde Joycelin weten in wat voor dieren ze kon veranderen, ze was erg gesteld op haar eigen gedaante. Een roodgestreepte poes. Die kon praktisch overal in blenden. Onzeker streek ze haar knal rode plukjes haar die langs haar gezicht hingen achter haar oor, ze voelde zich stom omdat ze weer terug in haar schulp was gekropen. Zonder erbij na te denken, floepte ze terug in de gedaante van haar roodgestreepte kat, ze vouwde haar staart om haar voorpoten en keek met haar mosgroene ogen de kamer rond. Ah dat voelde al beter, zo hoefde ze niet een gevatte opmerking te verwachten. Plotseling bedacht ze, dat het een hel zou worden als je ruzie met je kamergenoten had want daar bracht je een groot gedeelte toch wel mee door. Misschien gingen ze wel naar dezelfde klas als zij? Joycelin zwiepte eventjes zenuwachtig met haar staart heen en weer, om vervolgens te wachten tot iemand het woord nam.
Terug naar boven Ga naar beneden
Katniss

Katniss


Aantal berichten : 114
Registratiedatum : 04-08-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : De Liemers

Your Character
Animal ID: Wolverine [Veelvraat]
Age: 15
Partner: Ought I to have?

Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Empty
BerichtOnderwerp: Re: Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss   Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Icon_minitimema aug 08, 2011 7:10 am

Ze luisterde oorverdovend hard naar 3 Doors Down, die via haar oortjes naar binnen dreunde. And you love me, but you don't know who - I - am... Ze wist dat ze verschrikkelijk vals neuriede als ze zichzelf niet kon horen, maar ze kon het niet laten en neuriede toch. Pas toen ze bedacht dat elk moment er een kamergenoot binnen kon komen, liet ze het. Ze bewoog haar lippen alleen mee met de tekst, maar er kwam geen geluid meer over haar lippen. Althans, niet dat zij merkte. Ze sloot haar ogen en liet zichzelf alleen met de muziek, vergat de kamer met de drie bezette bedden, vergat het raam met het wijdse uitzicht, vergat heel Kelynn High en vergat dat ze een Shapeshifter was. Een heerlijk gemak. Pas toen ze een beweging vanuit haar ooghoeken zag, besefte ze dat er iemand binnen was gekomen. Ze kwam overeind en draaide zich naar de deur toe. Ze dacht even een geschokte uitdrukking op het gezicht van de jongen te zien - want het was een jongen - maar die uitdrukking was zo snel weg, dat ze het zich misschien maar verbeeld had. Ze liet haar ogen over hem heen glijden. Hij was duidelijk ouder, maar niet veel, misschien twee, drie jaar. De jongen bewoog zijn lippen en ze besefte dat hij iets moest zeggen, maar dat haar muziek, die inmiddels was overgeschakelt naar een nummer van The Script, zijn stem wegdrukte. Ze mompelde een begroetinkje terug. Ondertussen trok ze haar oortjes uit haar oren (normaler is dat echt niet neer te zetten). Ze stopte haar iPod weg en kwam overeind. 'Ik ben Katniss Rosée,' stelde ze zich voor, en ze stak haar hand naar hem uit. 'Vandaag hier gekomen...' Haar stem stierf weg. Ze had geen idee wat ze verder moest zeggen. Dat ze tot vandaag niet het woord Shapeshifter had gekend? Dat ze geen idee had waarom ze op Kelynn High was, en dat ze niet eens wist welk dier ze was? Daarmee zou ze echt een modderfiguur slaan. Nee, dat deed ze niet. Ze hield haar mond en zorgde voor een klein glimlachje.

Een tweede persoon kwam binnen, een meisje dit keer, ongeveer even oud als de jongen. Haar haren waren zo rood dat ze wel in brand leken te staan en ze zei niets. Katniss zag alleen een rode schaamte op haar wangen kruipen, al zag ze niet echt een reden om zich te schamen. Ze voelde zich alleen een beetje ongemakkelijk. Wie weet hoe lang deze mensen al op school zaten... En zij was hier nieuw, een vreemdeling, en ze moest er maar wat van zien te maken. Een Shapeshifter die niet wist hoe ze uit zichzelf kon veranderen. Geweldig. Nou ja, eerst maar kennismaken... 'Hallo,' begon ze onhandig na een te lange stilte. 'Ik ben...' Het rode meisje veranderde in een vuurrode kat. '...Katniss.' Ze voelde weer een vreemde misselijkheid opkomen die ze ook had gehad toen Hyne even voor haar ogen in een jonge hond was veranderd. Van een afstandje alles zien was prima, maar zo dichtbij leek het ineens.. zoveel realistischer. Katniss zakte terug op haar bed en ze vroeg zich af waarom ze eigenlijk haar kamer had opgezocht, en waarom ze de rector niet had gevraagd om een tweepersoonskamer. Ze betwijfelde nu al of ze het met deze twee zou kunnen vinden.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://kelynn.actieforum.com/t113-marits-setjes-3#1079
Benjamin

Benjamin


Aantal berichten : 188
Registratiedatum : 06-08-11

Your Character
Animal ID: Puma
Age: 18
Partner: You think it's easy?

Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Empty
BerichtOnderwerp: Re: Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss   Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Icon_minitimema aug 08, 2011 8:36 am

Het onbekende meisje draaide zich in zijn richting toen hij de kamer binnenkwam. Ze was bleek, eigenlijk heel bleek. Haar zwarte haar legde daar nog een extra nadruk op. Ze was jonger dan hem, zeker een jaar. Hoe oud ze precies was, kon hij niet onmiddellijk zeggen. Benjamin wist bijna zeker dat ze niet gehoord had wàt hij gezegd had, maar ze reageerde er toch op. Ze trok haar oortjes uit terwijl ze iets mompelde dat op een begroeting leek. Haar Ipod speelde nog even door, maar hij kende de muziek niet. Het meisje kwam overeind. Ze stak haar hand uit. 'Ik ben Katniss Rosée,' Stelde ze zichzelf voor. Benjamin knikte. Katniss... Rare naam, maar wie was hij om te zeggen dat ze een rare naam had? Alles was hier raar en vreemd. 'Vandaag hier gekomen...' Vervolgde ze. "Aangenaam", Antwoordde hij, terwijl hij haar hand schudde. "Benjamin Rodriguez Lloyd", Hij zei zijn volledige naam. Hij liet haar hand los en ging op zijn bed zitten. Even staarde hij haar aan. “Mijn vrienden zeggen Benno”, Glimlachte hij toen. Ze waren kamergenoten. Het zou slecht uitkomen als ze ruzie zouden maken. Er zat meer kans in dat ze vrienden zouden worden, dus mocht ze van hem best Benno zeggen. "Vandaag aangekomen, zeg je?" Hij sprak zacht, maar nu haar muziek afstond, zou ze hem wel verstaan. Dat hoopte hij toch. "Ik ben hier nu een week", Vertelde hij. Niet dat hij het al gewend was. Mensen zien veranderen was vreemd. Waarom zouden ze? Er was niks nuttigs aan, en in zijn geval had het zijn leven verpest. Zonder het Shiften zou hij hier niet zijn, maar thuis. Thuis, met zijn ouders. Hij slikte. Waarom dacht hij op de meest ongepaste manier aan zijn ouders? Hij moest zich inhouden om niet weg te rennen. Gelukkig kwam op dat moment Joycelin binnengelopen. Opgelucht draaide hij zich even weg van Katniss. Nu kon dat even, Joycelin was er nu. Hij schudde even zacht met zijn hoofd en concentreerde zich op andere dingen, op leukere dingen. Gamen, bijvoorbeeld. Hij bedacht zich dat hij nog een level op Splatterhouse 2 opnieuw kon spelen, om misschien extra bonuspunten te halen. Hij draaide zich terug om, het ging weer. Hij had het weer onder controle. Hij keek van Joycelin naar Katniss. Joycelin zag er weer zenuwachtig uit, net zoals de dag dat ze samen in een kamer werden ondergebracht. Toen was ze ook zenuwachtig en onzeker geweest. Hij was eerder verlegen, dus ze hadden bijna niets gezegd. Hopelijk was Katniss iets spontaner, zodat er niet constant onaangename stiltes vielen. Hij legde zijn handen op zijn knieën.

Het was al even stil geweest, toen Katniss het woord nam. 'Hallo,' Zei ze tegen Joycelin. 'Ik ben...' Vervolgde ze. Maar ze stopte. Hij had het bijna niet zien gebeuren, zo snel was het gegaan. Eerst was er Joycelin, die ongemakkelijk in het midden van de kamer had gestaan, het volgende moment zat de vuurrode kat met haar staart om haar poten. Benjamin sloot zijn ogen even, om zich ervan te verzekeren dat het echt was. Hij opende zijn ogen weer, maar de kat zat er nog steeds. ‘…Katniss.’ Benjamin keek haar aan. Wat was er met haar? Ze zag er niet goed uit. Ze zakte terug op haar bed. Hij keek terug naar de rode kat met de groene ogen, die zich niet bewust was van wat ze losmaakte bij hem en blijkbaar ook bij Katniss. Hij zuchtte onhoorbaar. “Gaat het, Katniss?” Vroeg hij zacht.
Terug naar boven Ga naar beneden
Joycelin

Joycelin


Aantal berichten : 36
Registratiedatum : 04-08-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : Waddinxveen

Your Character
Animal ID: Roodgestreepte Kat
Age: 17.
Partner: Like love at first sight...

Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Empty
BerichtOnderwerp: Re: Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss   Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Icon_minitimeza aug 13, 2011 12:06 am

Eerst voelde ze zich zelfverzekerd, geweldig zelfs want in haar gedaante van een rode kat was ze altijd zelfverzekerder. Maar nu… ze kon aan hun reacties zien dat hun daar heel anders over dachten. Het meisje die Katniss noemde wat gaan zitten op haar bed, Benjamin.. toch..? Die schoof snel naar haar toe. ‘Gaat het, Katniss’ Vroeg Benjamin. Angstig verschoof Joycelin enkele centimeters. O shit.. ze keek Katniss met doordringende ogen aan om vervolgens met de grootste tegenzin terug te veranderen. Ze streek haar jurkje glad en ging met haar benen over elkaar gekruist op haar bed zitten. Ze aarzelde eventjes en sprak toen. “Het spijt me, ik wilde je niet…” Haar stem stierf weg. Fijn gedaan. Met de intentie om vrienden te maken had ze de hele sfeer in de kamer verneukt. Ze friemelde zenuwachtig met haar handen die in elkaar gevouwen op haar schoot lagen. “…Um.. ik ben Joycelin” Zei ze alleen, haar middelste naam plus achternaam deden er niet toe. Dit was haar bedoeling écht niet geweest. Ze zuchtte en keek Benjamin eventjes aan, alsof ze hem voor een uitleg vroeg. Of voor hulp in ieder geval. Ze voelde zich net zo ongemakkelijk als enkele jaren terug toen ze per ongeluk was verandert in haar dierlijke gedaante, haar familie vond haar walgelijk. Onwillekeurig voelde ze tranen branden van de nerveusiteit en de afgang, maar ze dwong zichzelf te blijven zitten en te wachten op antwoord. “Ik voelde me alleen wat zelfverzekerder in mijn andere gedaante…” Probeerde ze wanhopig. Maar ze had die blik gezien van Katniss, betekende dat… dat zij géén veranderaar was? Nee dat moest haast wel, Joycelin voelde het.. maar waarom reageerde ze dan zo? Joycelin voelde de aandrang op een sigaret te pakken en op te steken, een slechte gewoonte die ze drie jaar geleden zichzelf had aangeleerd. Met haar mosgroene ogen neergeslagen zuchtte ze, ze probeerde nog steeds haar excuses te maken maar telkens stierf haar stem weg. Haar ogen vulde zich met tranen maar ze slikte ze boos weg, ze moest nu echt harder worden.. er was niets om bang voor te zijn… het waren gewoon… ’Vreemde mensen’ Dacht ze bang.
Terug naar boven Ga naar beneden
Katniss

Katniss


Aantal berichten : 114
Registratiedatum : 04-08-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : De Liemers

Your Character
Animal ID: Wolverine [Veelvraat]
Age: 15
Partner: Ought I to have?

Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Empty
BerichtOnderwerp: Re: Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss   Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Icon_minitimema aug 15, 2011 7:36 am

Ze probeerde het misselijke gevoel dat ze kreeg, te verdrijven door haar ogen een moment te sluiten en te slikken, maar het beeld van het meisje dat in een kat veranderde was op haar netvlies gebrand. Sterker nog: het wisselde zich nu in haar gedachten af met het beeld dat Hyne in zijn puppygedaante veranderde. En dat gaf haar niet echt een veel beter gevoel. Ze deed haar ogen weer open toen de jongen vroeg: "Gaat het, Katniss?" Hij heette Benjamin. Benjamin en nog twee namen erachteraan, waarvan ze vroeg welke zijn achternaam was - kon Lloyd een achternaam zijn? Hij had gezegd dat zijn vrienden hem Benno mochten noemen; betekende dat hij verwachtte dat zij een vriendin werd en hem die naam gaf? Ze herinnerde zich plotseling dat hij haar iets had gevraagd en voelde dat ze rood werd. Dat schenen sommige mensen lief aan haar te vinden, als haar bleke huid van schaamte zo rood kleurde alsof ze koorts had, maar dat gaf haar alleen nog maar een onzekerder gevoel. Ze boog haar hoofd. 'Het gaat wel,' zei ze zacht. 'Het is alleen...'
Ze zuchtte en zorgde dat ze haar hoofd overeind had. Nu zocht ze doelbewust de kat op de grond op. Ze had altijd gevonden dat katten een bepaalde intelligentie uitstraalden, maar de kat-die-eerst-nog-een-meisje-was, versloeg alle katten die ze ooit had gezien. Dat was geen intelligentie, dat was... superioriteit. Hun blikken ontmoetten elkaar, en net op tijd wendde Katniss haar ogen af. De shapeshifter veranderde terug en ze had geen zin in een nieuwe golf van misselijk- en duizeligheid. Katniss hoorde het meisje stotteren; waarschijnlijk probeerde die te zeggen dat het haar speet en dat ze haar niet van streek had willen maken. Ze wist een glimlachje tevoorschijn te werken en ze keek het meisje weer aan, die zich toen voorstelde als Joycelin. Gewoon Joycelin, Joycelin zonder tweede naam en zonder achternaam. “Ik voelde me alleen wat zelfverzekerder in mijn andere gedaante…” zei Joycelin, maar het leek de koude, afstandelijke sfeer in de kamer alleen maar erger te maken en niet te verbeteren. Dit was een slecht begin, wist Katniss, en daarom gooide ze het ineens op een totaal andere boeg. 'Het geeft niet,' zei ze, nu meer helder. Haar misselijkheid verdween naar de achtergrond. 'Ik snap je wel, ik kan het me voorstellen... Maar ik ben het niet gewend. Ik verander eigenlijk bijna nooit...' Ze merkte dat ze weer rood werd toen ze fluisterde: 'Ik weet niet eens zeker wat voor dier ik ben.'
Terug naar boven Ga naar beneden
https://kelynn.actieforum.com/t113-marits-setjes-3#1079
Benjamin

Benjamin


Aantal berichten : 188
Registratiedatum : 06-08-11

Your Character
Animal ID: Puma
Age: 18
Partner: You think it's easy?

Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Empty
BerichtOnderwerp: Re: Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss   Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Icon_minitimema aug 15, 2011 9:42 pm

Benjamin werd nog meer ongerust toen hij zag hoe rood ze was. Was ze ziek? Ze boog haar hoofd naar beneden. Toen kreeg hij door dat ze zich schaamde. Waar schaamde ze zich voor dan? Joycelin, die nu een kat was, schoof zenuwachtig heen en weer. De sfeer in de kamer was kil. Niet zoals het hoorde te zijn. Het was toch niet de bedoeling dat ze bang waren voor elkaar? Ok, het was raar om iemand te zien veranderen, maar Joycelin dacht er duidelijk anders over. Ze voelde zich waarschijnlijk goed nu, in die gedaante. Haar mosgroene ogen waren gevuld met onzekerheid nu. Hij werd afgeleid door de stem van Katniss, die zo zacht was dat hij het bijna niet hoorde. Zelfs hij sprak harder dan dit, en het volume dat hij aanhield was ook al niet zo luid. 'Het gaat wel,' Nogal een geluk dat hij dicht bij haar zat. 'Het is alleen...' Ze maakte haar zin niet af. Hij zag dat ze haar best deed om naar Joycelin te kijken. Of naar de kat, wat maakte het uit. Joycelin wàs de kat, en dat was vreemd. Zijn twijfels werden alleen maar groter toen hij Joycelin net zo doordringend naar Katniss zag kijken als zijn kat naar hem had gekeken. Hij had altijd al het gevoel gehad dat zijn kat slimmer was dan de andere katten, maar nu hij wist dat Shifters bestonden.. Kon het zijn dat sommige mensen zich beter voelden onder mensen, maar dan in hun andere gedaante? Hij kon het zich niet voorstellen. Hij had dan ook niet echt een gedaante om aan te nemen en een random huis in te lopen, om zich voor de haard te nestelen. Want zo had hij Oliver gevonden. Op een ochtend was hij gewoon mee naar binnen gelopen toen hij de krant was gaan halen. Hij was meteen naar boven gerend, naar zijn kamer. Daar was hij op Benjamins bed gaan liggen. Oliver had hem zo lief aangekeken dat Benjamin gesmeekt had om hem te mogen ‘houden’. Maar hij had Oliver niet ‘gehouden’, Oliver was in zijn huis komen wonen. Joycelin had nu ook door dat ze eigenlijk best een mens bleef. Ze veranderde terug. Benjamin had op dat moment naar buiten gekeken, dus hij had het gemist. Op het moment dat hij zijn hoofd terugdraaide was de rode kat verdwenen, en stond er weer een meisje in de kamer. Ze zag er weer zenuwachtiger uit. “Het spijt me, ik wilde je niet…” Stotterde ze. Benjamin keek naar Katniss. De verontschuldigingen waren duidelijk tegen haar gericht. Toen stelde ze zich gewoon voor. Joycelin keek hem aan. Hij glimlachte geruststellend. “Het komt wel goed, geen zorgen”, Fluisterde hij. Benjamin zag dat ze het er erg moeilijk mee had. Het was niet haar schuld, maar misschien dacht ze dat. Katniss zag er al wat beter uit. "Ik voelde me alleen wat zelfverzekerder in mijn andere gedaante…” Stotterde Joycelin toen. Het was iets wat Benjamin wel kon begrijpen, langs de ene kant. Wie was hij om haar te verbieden om in de gedaante te zijn waar ze zich het best in voelde? Hij voelde zich het beste als mens. Als iemand hem zou dwingen om te Shiften, zou hij waarschijnlijk in paniek raken.

'Het geeft niet,' Antwoordde Katniss. Het klonk wat beter nu. 'Ik snap je wel, ik kan het me voorstellen... Maar ik ben het niet gewend. Ik verander eigenlijk bijna nooit...' Ze werd weer knalrood. Als Benjamin niet wist dat ze zich schaamde, zou hij haar meteen naar de verpleger dragen. 'Ik weet niet eens zeker wat voor dier ik ben.' Benjamin staarde even naar de grond. “Dat is niets om je voor te schamen. Ik doe het ook bijna niet. Ik weet wel wat ik ben, maar dat komt omdat ik mezelf onder controle had om lang genoeg te kijken”, Zei hij op het volume dat hij gewend was. “Ik ben denk ik 5 of 6 keer veranderd, daarna ben ik ermee opgehouden”, Zei hij. Nu was het zijn beurt om beschaamd te zijn. Hij richtte zijn blik op de bomen buiten. Er was een reden waarom hij ermee opgehouden was, maar die zou hij niet vertellen. Nog niet. “En het is niet jouw schuld, Joycelin, dat we het vreemd vinden. Doe vooral waar je je goed bij voelt”, Glimlachte hij. “Het is niet aan ons om je dat te verbieden, toch, Katniss?” Hij leunde achterover. Hopelijk verbeterde de sfeer een beetje. Hij had de neiging om de kamer uit te lopen en weg te lopen, naar een plek waar alles beter was. Misschien bestond er een plek waar ze het Shiften konden weghalen. Een plek waar ze het konden uitschakelen. Dan kon hij op zoek gaan naar zijn ouders. Als ze nog leefden. Dat moest wel, zo oud waren ze nog niet. Eind de 30, nu. Dat dacht hij toch. Benjamin stond op en schopte zijn schoenen uit. Tijd voor een ander paar. De blauwe, die had hij nog niet aangehad. Hij nam ze uit de kast en deed ze aan. Veel beter. Deze waren nog zo goed als nieuw. Nog geen spatje modder was er op. Dat kwam misschien omdat hij er zoveel zorg voor droeg. Puma’s, net als zijn gedaante als hij geshift was. Zo werd hij er wel elke keer aan herinnerd dat hij anders was. Misschien was het maar beter zo, anders was hij hier al lang weg. En Elysee had hem gezegd dat dit de plek was om erover na te denken. Hij wou hier wel blijven, misschien leerde hij nog iets nuttigs.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Empty
BerichtOnderwerp: Re: Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss   Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Kamer van Benjamin, Joycelin en Katniss
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Katniss Rosée
» Chilling [Benjamin]
» Benjamin Lloyd
» [GZ] Iemand om een kamer mee te delen
» Kamer van Darren & Avery

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Kelynn High :: The School :: Dorms-
Ga naar: