Kamer van Darren & Avery

De zwoele avondlucht liet de bruine haren van Avery omhoog vliegen. Een grote gulle glimlach verscheen op haar gezicht. Het was de tweede dag dat ze in Kelynn High zat. Tot nu toe was het weer fantastisch en waren de parken hier erg rustig, wat je in de stad niet had. Avery liet zich op een oud, verwilderd bankje vallen en sloeg haar rechter been over haar linker. De zon liet haar zonnestralen op haar gezicht neerkomen. Avery murmelde wat genietende geluidjes dat je kon herkennen van een baby die net in zijn papje had gekregen. Het enige wat haar nog ontbrak was wat gezelschap. De eenzaamheid viel zwaar op de schouders van het nog jonge meisje. Ze had natuurlijk wel nog de keuze van transformeren, haar dieren-gedaante, daar kon ze nog het meeste mee doen. Jagen, slapen, plekjes bemachtigen, zulke dingen waren perfect voor iemand als Avery. Als mens, tja. Daar had ze niet zoveel bezigheden. Een zucht schoof van haar lippen. Misschien dat een kamer wel wat vrienden zou opleveren. Of was dat enkel een gedachte dat in haar hoofd speelde? Avery knikte bevestigend op haar woorden, sprong overeind en trok haar jurkje wat naar beneden door de voorbijkomende windvlaag. Stof stoof van de grond, maakte een grote stopfwolk en verdween daarna weer. Avery hoestte, stof was altijd al een zwak geweest. Misschien éé of andere allergie waar ze nooit echt zeker van was. Ach, wat maakte dat ook uit? Hoofdschuddend, in haar gedachten verzonken stapte Avery de weg op. Begon haar passen wat te versnellen. De wolken die zich achter de zon verscholen hadden voorspelden niet veel goeds. Avery strekte haar nek wat, hief haar kin wat omhoog zodat ze wat verder kon kijken over het grote landschap. Een groot gebouw verscheen algauw waarop Avery vastberaden begon te lopen.
Avery sloot de kamerdeur achter zich en bekeek vol bewondering de nog grote kamer voor zich. Er stonden twee bedden waar Avery haar bedenkingen van kreeg. Had ze dan nog een kamergenoot(e)? Avery had wel gehoord dat er altijd kamers waren per twee bij gebrek aan kamers. Dus had Avery zich er ook bij neergelegd dat zestraks nog een andere persoon kon verwachtten. In haar ene hand hield Avery een grote valies vast waar al haar schaarse bezittingen inzaten, samen met haar kleren. Half slenterend stapte ze op haar bed af, liet zich daar uitgelaten opvallen en liet haar hoofd tussen haar kussen verdwijnen. Tevreden sloot ze haar ogen, ja hier kon ze het nog xwel naar haar zin krijgen. Bij het geluid van een geklop op de deur sprong Avery geschrokken overeind. Ze wilde net rechtstaan toen de deur werd opengezwaaid..

&Darren x3

~YAY.

Een donkere avondwolk deed de maan doen verdwijnen waardoor alles pikkedonker werd, nu kon Darren zich alleen nog focussen op wat donkerder was dan de lichtere stukken. Hij hield zijn massive kop laag tegen de grond en bracht hem af en toe omhoog om de geur die hij volgde niet kwijt te raken. Darren was nu een paar dagen in zijn beerlijke vorm gebleven, en dat was lang geleden dat hij dat had gedaan, toen de tijd na het overlijden van zijn broer was hij maanden in zijn beerlijke vorm, op een één of andere manier was dat veel prettiger. Hij had bijna zijn doel bereikt, hij arriveerde het school plein. Er was niemand natuurlijk, er branden nog een paar lichten in wat kamers hij hoorde nog wat leerlingen op de gang maar de meeste waren klaar om naar bed te gaan of lagen al op bed. Darren zelf had daarin tegen had nog geen kamer, hij beerde de school binnen en veranderde voordat hij voor de balie verscheen in zijn menselijke vorm. Hij ging kort met zijn hand door zijn haar '*kuch' De mevrouw achter de balie keek geschrokken op, Darren lachte vriendelijke 'Ik ben Darren, uh en heb mijn kamer nog niet' De mevrouw verdween in haar computer 'Darren.... Uh verdieping 2 kamer 15' Ze keek op en lachte, 'Je deelt de kamer met Avery, als het goed is de deur open. Maar voor de zekerheid heb je hier een sleutel' Ze reikte hem een sleutel aan en verdween in weer in de computer. Darren lachte en verdween de gang in de trap op, eerst moest hij zijn spullen nog ophalen hij liet een kamertje in waar wat tassen stonden en greep zijn donkergroene tas trok hem op zijn schouder en vervolgde zijn reis naar zijn kamer. Nadat hij eenmaal voor de deur stond klopte hij, geen antwoord.... Hij besloot om maar gewoon naar binnen te lopen, misschien was er wel niemand. Hij deed de open, die iets harder openzwaaide dan de bedoeling was. Tot zijn schrik zat er wel al iemand, hij lachte schaapachtig 'Sorry ik wou niet...' Hij wees met zijn duim naar de deur, hij lachte 'Er reageerde niemand dus dacht ik.... Ik stap maar gewoon binnen' Hij grijnsde flauw, 'Aangenaam Darren, jij moet Avery zijn toch?' Hij stapte naarvoren en reek haar een hand toe, en wachte af.

Avery voelde hoe ze haar handen bijna fijnkneep toen ze uiteindelijk een jongen vanachter de deur zag verschijnen. Een opgeluchte zucht schoof van haar gezicht. "Man je deed me schrikken." Avery keek hem met een flauwe glimlach aan, schudde zijn hand en knikte bevestigend op zijn woorden. "Yes i am. Ik wist wel dat ik een kamergenoot ging hebben maar zo'n entré had ik toch niet verwacht." Avery lachte, plaagde hem maar een beetje. Van natura was ze al zo'n plaaggeest, sommigen vatten dat positief op, anderen negatief. Ach wat, het kon haar niet veel schelen. Ze had werkelijk een hékel aan van die droge mensen die enkel 'ja' en 'nee' konden uitbrengen. Haar donker bruine ogen richtten zich op die van Darren, in tegenstelling tot haar donkere ogen had hij felle, lichte blauwe(?) ogen. Avery besefte pas na een minuut stilte dat ze nogal aan het staren was. Meteen herstelde ze zich en glimlachte vriendelijk. "Ik heb dit bed al geterroriseerd, ik hoop dat je dat geen probleem vind om dáár te gaan slapen?" Avery wees naar het bed naast haar dat zeker een meter verder geschoven was dan dat van haar. Iets waar nogal om moest lachen toen ze hier voor het eerst binnenkwam. Misschien hadden ze die bedden zo ver van elkaar gezet omdat er hier mensen rondliepen met angst voor anderen. Avery kon haar lach nog maar net inhouden, hoe onnozel zou dat dan wel niet zijn? "Zet je neer joh, straks blijf je nog vastplakken op dat plekje van je." Avery grinnikte, fronste haar wenkbrauwen. Dat deed ze altijd als ze mensen wilde keuren. Avery was er dol op om mensen te beoordelen, soms te vooroordelen. Darren zag er wel een vriendelijke jongen uit, had een leuk uiterlijk. Avery beet op haar onderlip. Nee, van uiterlijk had ze geen betere kunnen krijgen. Avery verbeet die gedachte, het was maar een jongen. Ze probeerde het ongemakkelijke moment weg te krijgen door haar koffer te pakken en naar een kast in de hoek te stappen. "Ik eis hier deze lade, jij mag je lekker bukken." Avery draaide zich lacherig om, stak haar tong uit en begon al met haar kleren netjes te ordenen op haar lade. Avery kon dan wel serieus egoïstisch overkomen, uiteindelijk deed ze het ook maar voor de lol. Toen ze ook daarmee klaar was wilde ze de kamer eens wat beter gaan verkennen. Tot haar verbazing bevond er zich ook nog grote badkamer. "Whoahh, deze reserveer ik voor vanavond." Avery bekeek het grote bad met van die grote spuitgaten. Een bubbelbad? Man, hier zou ze nog aan kunnen wennen. Tevreden van haar, nee, hun kamer stapte ze weer op haar bed af. Haar gitaar had ze naast haar gelegd. Het was een kostbaar iets voor haar, het deed haar denken aan vroeger. Zingen en gitaarspelen, hmmm. Avery zou er nooit genoeg van kunnen krijgen. "Nou, vertel is wat over jezelf !" Nieuwsgierig keek ze Darren aan met van die grote ogen vol met pretlichtjes.

~Normaal reageer nooit zo laat hoor, geloof me =)

Zijn kamergenoot die idd Avery heette accepteerde zijn handdruk en schudde hem, 'Man je deed me schrikken.' Darren schrijnsde breed 'Het spijt me, haha.' hij hielt kort zijn schouders en en streek vervolgens met zijn hand door zijn haar. Kort liet hij zijn blik glijden over zijn kamergenoot Avery, en vervolgens door de kamer ze deelde een badkamer en een kast, gelukkig deelde ze niet een bed, hij grinnikte. Zijn bed stond een meter verwijdert van dat bed van haar. 'Ik heb dit bed al geterroriseerd, ik hoop dat je dat geen probleem vind om dáár te gaan slapen'' Darren lachte sarcastisch 'Dat zie ik ja! Maar geen probleem, aangezien ik geen keus heb' Grapte hij, hij lachte naar Avery. 'Zet je neer joh, straks blijf je nog vastplakken op dat plekje van je.' Hij grijnsde, zei niks en plofte neer op het bed. Ze waren best hard, maar daar had hij geen last van hij had immers weken op een harde koude grond gelegen toen hij nog thuis had, hij beschoude deze ook niet echt als een thuis maar een warm onderkomen was toch wel prettiger dan een koud bos. 'Ik eis hier deze lade, jij mag je lekker bukken' Hij trok zijn wenkbrauw ['b]'Nou eigenlijk...'[/b] Hij stond op liep naar de kast en dumte zijn tas waar Avery haar spullen wou hebben 'Wil ik die ook wel' Darren liet niet graag over zich heen lopen hij wist nartuurlijk dat het een sarcastische grap was, dus reageerde hij er hetzelfde op. Whoahh, deze reserveer ik voor vanavond'' Hij grijnsde, en keek hoe Avery de badkamer bekeek. Toen ze terug liep viel zijn blik op een gitaar 'Speel je muziek?' Hij keek naar de gitaar en vervolgens naar Avery, Darren hielt zelf ook heel erg van muziek, het was iets heel belangrijks in zijn leven. Hij zong vaker dan dat hij intrumenten bespeelde, maar dat hielt hij liever nog even voor zich. Nou, vertel is wat over jezelf'' Darren lachte en liet zijn helderblauwe ogen op Avery rusten, hij slaakte en korte zucht en begon [b]'Uhm... Wat wil je weten?'['/b] Hij zou niet zomaar weten wat hij zou kunnen vertellen, dus misschien kon Avery vertellen wat ze wou weten.