I like it like that!

Het was zo'n warme 'plak-dag' vandaag in Kelynn. Kiki had toen ze wakker was geworden eerst haar ochtendritueeltje uitgevoerd en was toen in haar bikini geschoten. Ze had een handdoek mee en was opweg naar het zwembad waar vreemd genoeg niemand was. Ze liep op haar slippers door het gras heen naar het zwembad toe. Er was een glijbaan bij die niet heel erg spectaculair was en verder was het gewoon een grote bak met water. Wel een fijne bak met water. Kiki legde haar handdoek neer en deed haar slippers erop uit. Toen liep ze naar het zwembad. Voor de rand bleef ze even stilstaan. Ze had Luke al een tijdje niet meer gezien. Maar ze twijfelde geen moment aan het feit dat hij iemand anders zou.. nee. Dat zou hij niet doen. Al had ze hem een tijdje niet meer gezien, ze wist zeker dat hij geen rare kunstjes uithaalde. Ze was er pas achter gekomen dat ze een shapeshifter was. Ze was bijna direct vanuit TL overgeplaatst naar hier, naar Kelynn High. Kiki schudde haar hoofd en zette haar handen aan de rand van het zwembad. Ze zette zich af en maakte handstand het water in. Het was eerst koud, maar na een paar rondjes zwemmen was het wel warmer.

[Eerst Luke. ;D]

Vanuit de hoge boom toppen keken twee scherpe gele ogen naar de grond. Luke had nu bijna volledige controle over zijn dierlijke vorm. Het leven als een haviksvalk beviel hem geweldig. Zijn blik was een stuk scherper dan als mens en hij voelde zich zo ontzettend vrij. Natuurlijk was hij altijd al vrij geweest, aangezien hij een wees was en nooit problemen had gehad met ouders. Toch was dit anders. Dit was vrijer. Anders dan andere keren.
Luke sloeg zijn vleugels uit en maakte een scherpe duikvlucht. Een meter of vier boven de grond trok hij weer op en bleef laag boven de grond vliegen. Hij wist precies waar hij vandaag naar toe wilde gaan. Ondanks dat hij maar bar weinig had geslapen vannacht en zichzelf nou niet echt optimaal voelde, was hij toch van plan om zijn oude hobby weer op te pakken. Zwemmen.
Het was inmiddels bijna een half jaar geleden dat hij erachter kwam dat hij een shapeshifter was. Zijn hart was gebroken toen hij naar Kelynn High moest en daardoor Kiki achter moest laten. Toch hadden ze op alle mogelijk manieren contact weten te behouden. Zijn geluk kon dan ook niet op toen hij te horen kreeg dat ze ook naar Kelynn kwam. Alleen was het jammer dat hij haar nog niet had gezien.
Inmiddels was hij bij het zwembad aangekomen, in zijn mensenvorm dan wel. Snel schoot hij een pashokje in, kleden zich in zijn donkerblauwe zwembroek en propte zijn spullen in z'n kluisje. Hij liep soepeltjes naar het zwembad toe en ging aan de rand staan. Net op het moment dat hij in het water wilde springen merkte hij een bekend iemand op. Met een grijns op zijn gezicht dook hij stilletjes in het water in en met een paar krachtige slagen onderwater was hij bij haar. Geruisloos kwam hij bovenwater en plaatste zijn handen voor haar ogen. "Rara, wie ben ik?" fluisterde hij in haar oor en grijnsde. Terwijl hij zijn handen weghaalde, dook hij weer onderwater en zwom om haar heen, om aan de andere kant weer bovenwater te komen.

Kiki hoorde iets achter haar, maar toen ze omkeek zag ze alleen dat een boomtak bewoog, heel veel verderop. Sinds ze had ontdekt wat ze was was ze veel scherper geworden. Toen ze niks zag draaide ze zich weer om en zwom nog wat heen en weer. Ze wist dat Luke hier ergens rond liep, op Kelynn dan. Ze had hem nog niet gezien maar dat kwam misschien omdat ze pas net twee dagen of zo hier was. Ze veegde haar natte, blonde haren uit haar gezicht en draaide zich naar de glijbaan. Toen ze erna toe wou zwemmen voelde ze dat iets achter haar kwam staan. Ze kende maar één iemand die zo stil kon duiken in water, die zo zachtjes kon zwemmen. Twee handen werden voor haar ogen gelegd. "Rara, wie ben ik?" Werd er aan haar gevraagd. Alsof ze de stem niet zou herkennen.
Net toen ze achterom wou kijken dook hij het water in en zwom om haar heen. Ze draaide haar hoofd terug en toen hij weer naar boven kwam vloog Kiki meteen om zijn nek en kuste hem. "Ik heb je gemist." Zei ze en liet haar hoofd in zijn nek liggen. Ze had hem echt gemist, heel erg. De dagen dat ze zonder hem nog in TL moest blijven waren als een mini hel, elke dag weer hetzelfde. Het was er niet makkelijker op geworden. Ze werd overal continue na geroepen en uitgescholden. Iedereen die haar ooit had gekent leek haar te haten. Opeens. Ze verstevigde haar grip op Luke, ze wou hem nooit meer loslaten. Ze was té bang dat hij dan weer zou verdwijnen.