What am I doing here? x

&Jake. Als je erbij wilt, pb mij & Kelly ff. (:

Oke, concentreer je. Loop gewoon die bieb binnen, niemand zal je zien. En ook al had ze geen reden om die deur open te maken, toch deed ze het. Toen ze eenmaal net de bibliotheek binnen kwam rook ze de muffe geur van boeken. Daar walgde ze altijd van. Snel liep ze door naar de Thriller-kant. Daar stonden wel wat grappige boeken tussen. Maar eigenlijk verlangde ze naar zo'n vreselijk drama-romantiek boek. Toen ze haar hoofd opzij deed om te kijken naar de fel gekleurde kaften, glimlachte ze. Het trok haar aan, maar ze ging er niet naartoe. Ze zuchtte even, en liep er toch maar naar toe. Haar ogen glinsterden toen ze de hartverwarmende teksten las. Maar er schoot wel een gedachte door haar heen. Straks lopen er allemaal van die tutjes naar je toe. Van die.. kakkers. Bij het laatste woord zette ze het boek stil, maar snel terug. Zodat het er erg raar uitzag. Jade's ogen werden namelijk erg groot bij haar actie. Ze wreef door haar rood-geverfde haar en ging zitten op een muffe stoel. Ze keek rond in de bieb, maar het zag er verveeld uit. Niemand die echt vrolijk was, alleen maar in die boeken kijken. Bah. Vroeger kon ze tenminste naar de kinderboeken lopen. Die waren echt zo schattig.
Huh? Dat boek.. herken ik.. Ze keek rond of iemand haar zag, en kroop naar het boek toe. Ze moest lichtjes grijnzen en pakte het boek snel. Het boek was in haar handen en ze leunde tegen het kleine kastje aan. Daar opende ze het boek, wat over een rups die erg veel at, tot hij een vlinder werd ging. Ze glimlachte toen het boekje uit was en kroop snel terug naar haar plek. Ze zat en deed alsof er niks gebeurd was. Maar eigenlijk wilde ze het uitschateren van het lachen. Raar gezicht, maar toch.

[Oke, Jade is voor gek verklaard. ^^]

Het geluid van tikkende nagels klonk eng in het donker, wetend dat het een roofdier zal zijn die er rond liep. Maar het was klaar lichten dag en grote, kleine, gevaarlijke roofdieren waren hier normaal. Jake kon rustig rondlopen op de maremeren vloer zonder bang te zijn dat er iemand hem zou martelen om wat hij is. Zijn poten brachten hem met gemak naar het lokaal die hij wou betreden. In zijn bek droeg hij enkele boeken en die begonnen naar beneden te glijden. Het waren moeilijke boeken, niet zomaar leesboeken maar wetenschappelijke en wiskundige boeken. Behalve eentje, dat was een gewoon fictief boek die hij al drie keer had gelezen. Eenmaal aan de deur shifte Jake van een grote witte wolf naar een gewone zeventien jarige jongen. Zijn zwarte haren lagen verwilderd en sinds een tijdje droeg hij geen kap meer op zijn hoofd. Zijn gouden ogen keken naar binnen eenmaal de deur open, met een stapeltje boeken in zijn handen, en liep het muffe lokaal binnen.

Ja, Jake was een nummer één badass maar hield van boeken en kennis. Al was hij de laatste tijd niet zo bad… in tegendeel, na al dat gedoe met Kota leek hij een heel andere status te hebben. Hij knikte naar de vrouw die voor de bib zorgde en bracht zijn boeken terug op hun plek. Wanneer hij zijn fictie boek op zijn plek terug plaatste zag hij een meisje met rode haren, van rond zijn leeftijd, zat te kijken bij de kinder boeken. Zijn ogen tuurden tussen enkele boeken heen en zag hoe ze een oud kinderboek nam. Jake schoot bijna in een lach, dat boek lazen de kinderen in het weeshuis die maar zes jaar waren. Ze probeerde zo nonchalant mogelijk het boek te lezen maar Jake wist het. Hij stapte naar een rek dichter bij haar en nam een boek over een draak. Hij had hem al gelezen maar dat maakte hem niets uit. Toen ze het boek terug plaatste liep Jake naar haar toe. “Dat boek ligt volgens mij onder jou niveau. Of je zegt nu dat je zes jaar bent.” Zei hij met een gemene grijns en ging naast haar zitten. “Jake, trouwens.”

Jade schrok zich rot toen de woorden uit zijn mond kwamen. 'Wat doe je?' vroeg ze geschrokken. Maar ze werd niet rood, al zou hij haar voor gek verklaren. 'Jade, that's my name.' En ze wees haar duimen naar zich toe. Even vroeg ze zich af, wat voor shapeshifter hij was, als hij er al was. Maar ze liep van hem weg, geen zin had ze in de jongens die irritant gingen doen. Ze keek weer eens rond in de Bibliotheek, en zag een afdeling met films. Gelijk liep ze naar de Horror, er stond een hele enge tussen. En toen ze de film had liep ze terug naar Jake. Ze schoof het voor zijn gezicht en zei op een mysterieuze manier: 'Hier, echt wat voor jou? Of niet?' En daarna liep ze weg, haar ogen kijkend naar de jongen. Hij was duidelijk een heftig dier. Misschien een arend ofzo? Dan zou hij als shapeshifter haar opeten. Even slikte ze, maar het werd uit haar hoofd gezet, want hij had gouden ogen, tenminste, zo'n glans. Hij zou een hyena kunnen zijn? Ach, wat maakte het ook uit. Het was zeker zo'n jongen die alleen op van die meisjes viel die perfect waren. En Jade was alles behalve perfect. Maar ze vond het niet erg. Ze keek naar de grond, en ging zitten bij het raam. Daar lagen wat krantjes, die ze zorgvuldig bekeek. Daarna keek ze naar buiten. Het was mooi weer.

De rooie vroeg wat hij deed, Jake haalde zijn schouders op. "Wat doe je in een bieb?" vroeg hij quasi nonchalant. Zijn blijkbaar kinderboeken lezen, hij kennis opdoen en goede boeken lezen van zijn niveau. Ze stelde zich voor als Jade, wat veel op zijn naam geleek. Hij knikte even met nog steeds een grijns. Jake vond het grappig dat er iemand van die leeftijd zo'n boek leest. Voor hem was dat onbegrijpelijk, hij die bijna geen opleiding had gehad las van een hoger niveau. Maar mensen waren vreemd, zelfs shifters. Voor er nog iets kon gezegd worden liep ze weg, Jake keek haar na. Rustig leunde hij tegen een paal aan die het plafond omhoog hield. In zijn hoofd telde hij tot 38, zolang duurde het voor ze terug was. Ze duwde een film onder zijn neus, met opgetrokken wenkbrauw keek hij naar de kaft waar enkele afbeeldingen stonden van zombies, vampiers en weerwolven. "Ik kijk geen films." zei hij met een vriendelijkere grijns en haalde zijn schouders op maar ze was alweer weg. Daar stond hij nu, met een DVD in zijn handen. Met een zucht stak hij het ding dat mensen bekeken en een film noemden tussen zijn tanden en shifte in een wolf. Vier poten en een staart, zwart-wit-grijs beeld en geuren die scherper werden net als geluiden. Zo liep hij het liefst rond. Met tikkende nagels volgde hij Jade naar het raam, sprong op de rand en stootte daarbij bijna zijn kop tegen de rand van het raam en keek naar de rode haren van het meisje. "Zo, jij houdt van enge dingen?" vroeg hij en bleef rustig zitten.

Jade glimlachte naar hem, maar ze vond het erg raar. 'Ja, ik hou van adrenaline.' En ze keek hem grappig aan. Daarna liep ze naar hem toe en fluisterde in zijn oor: 'Kijk je geen tv? Wat bekijk je dan wel?' Met een opgetrokken wenkbrauw, en een lieve glimlach liep ze langs hem. Het was grappig. En duidelijk. Dat kinderboek was natuurlijk niet echt wat ze normaal gesproken las, maar het kwam uit haar jeugd. Dat zou hij niet begrijpen, maar ze voelde zich daar niet spijtig door. Hij was een wolf, dat was duidelijk, maar het was een witte. Dat stuk had ze niet begrepen. Ze had hem ingezien, dat als het een dier als een wolf was, dat hij dan zwart zou zijn. Weer verkeerd. Maar "life goes on" zei haar moeder altijd, dus dat is wat ze moest opvolgen. Ze voelde het nutteloos om nog veel langer in de bieb te blijven, maar ze wou ook vrienden maken, en met die Jake.. Had ze wel gewoon contact. Misschien zou het een goede vriend kunnen worden. Misschien een vijand. Maar dan zou Jade in ieder geval iemand kennen. Goed kennen. Dus bleef ze nog maar even. 'Uhm.. Ja.. Ik ben een Roodborstje, voor als je het wilt weten' zei ze. En dat was dus het enige waar ze zich echt voor schaamde. Want zo'n nutteloos beestje. BAH.
En hij was een wolf, dat is nou echt iets om trots op te zijn. Daar kan je tenminste mee vechten en spelen enzo. Maar Jade had nooit vechtende roodborstjes gezien. Belachelijk gezicht waarschijnlijk.