# Breathe no more

11:35. Darell knipperde even terwijl hij het klokje bestudeerde. Het was zaterdagochtend - eigenlijk al bijna zaterdagmiddag - en hij had gewoon uitgeslapen. Dat was inmiddels zeldzaam geworden, begrijp je. Hij draaide zich om in bed en kwam naar boven, met zwaar net-wakker haar. Hij smakte een keer en gaapte, voordat hij de lakens van zich af gooide, uit bed stapte en begon aan een poging om zichzelf aan te kleden. Spijkerbroek, wit t-shirt, gestreepte das die losjes rond zijn nek kon hangen.

"Lunch!"

Nala at vrolijk van d'r salade terwijl Darell een glas jus d'orange voor haar inschonk en deze voor haar neerlegde en zich er zelf vermoeid naast zette. "Het is heerlijk!" riep ze uitgelaten en hapte verder aan een mozzarella balletje dat zich ertussen bevond. Hij glimlachte enkel en gaapte nog een keer, voordat hij zelf een slok nam van zijn koffie. Het meisje smakte als een gek, maar hij was het wel gewend. Ze was ook pas elf. "Er is nu een meisje op de wereld die iemand's dochter en iemand's zus is, die uiteindelijk iets met jou krijgt." Hij opende een oog - ja, die had hij gesloten - en keek haar vervolgens helemaal aan. Hij had haar random opmerkingen nooit begrepen, maar zijn vader had hem een jaar geleden verteld dat hij precies zo was geweest. Gelukkig was hij heel geduldig, vooral met haar. "Hmm, misschien is ze enigskind?" vroeg hij droogjes en het meisje knipperde even droog. Vervolgens schudde ze wild haar hoofd, verzekerd dat dat niet het geval was. "Nee, volgens mij is ze een hele leuke grote zus voor iemand." stelde ze toen vast en hij stond lachend op, terwijl hij haar bord oppakte en die bij de rest van de vaat zette. "Jij had liever een zus gehad, niet dan?" vroeg hij, terwijl hij zijn eigen bord ook bij de vaat zette. Het was nogal besmeurd met hagelslag, maar goed. "Jij bent ook een soort zus." En bedankt. "Ga je mee, boodschappen halen?"

Ze kwamen de winkel uitgelopen en Nala maakte vrolijk een radslag. "Zag je dat, zag je dat Darell?" vroeg ze, duidelijk trots op haar prestatie. Het was eerder een rol over de grond vervolgd door een paar handen in de lucht, maar ja. "Jup, je hebt talent zeg." loog hij en zijn zusje straalde helemaal, waarna ze nog een paar keer over de grond rolde - wat een radslag moest voorstellen. Opeens botste ze tegen iemand aan en viel ze zelf ook op de grond. "Het spijt me!" riep ze meteen, al had ze haar ogen nog niet open gedaan en niet eens gezien of het wel een persoon was waar ze tegen aanbotste. Darell rende naar haar toe en stopte naast haar. "Gaat het een beetje?" vroeg hij zachtjes en ze knikte even, waarna hij naar diegene die ze geraakt hadden keek. "Het spijt me van mijn zusje," verontschuldigde hij zich.

Nikki's groene ogen tuurden even naar de vele winkels die er stonden. Ze besloot om er eentje binnen te gaan. 'Goedendag,' zei een medewerkster tegen haar terwijl ze over de drempel stapte. Nikki begroette haar terug, waarna ze begon te kijken. Ze zag verschillende dingen, kleren, bekers, zelfs Post- Its. Het was een hebben- winkeltje. Ze keek rond, maar algauw liep ze weg van de winkel. Ze zuchtte zachtjes terwijl ze naar een bankje toe liep. Ze ging zitten, en keek naar de mensen die voorbij kwamen. Gosh, wat miste ze haar broertje en haar moeder. Haar hand ging richting het medaillon om haar nek. Ze opende het, en keek naar de twee foto's erin. Een pik zwarte wolf was op de linker zijde afgebeeld, en een prachtige foto van haar moeder op de rechter. Haar moeder was ook een Shapeshifter, maar hoe wist haar moeder dat zij er een was? Vragend staarde ze naar het medaillon. Uiteindelijk klapte ze hem dicht, en pakte de fles water die ze in haar handen vast had. Ze opende het, en dronk er wat uit totdat het leeg was. Nikki stond op, en gooide het flesje weg. Vervolgens vervolgde ze haar weg door het winkelstraatje.
Na vele winkels zijn afgegaan, en nergens wat gekocht te hebben, kwam ze langs een supermarkt. Ze liep blind door- ze had het kind niet gezien- totdat het kind tegen haar op botste. Nikki kon nog net haar evenwicht houden. Een nijdige blik stond op haar gezicht gegrifd, maar toen het meisje zei dat het haar speet- vervaagde haar nijdige houding. Ze draaide zich om, en een jongeman kwam op haar afgelopen. "Het spijt me van mijn zusje," verontschuldigde hij. Nikki keek naar het meisje, en toen weer terug naar de jongeman. "Het maakt niets uit." Glimlachte ze. Het meisje kon er ook niets aandoen, dus ze werd er niet boos over- ze werd bijna nergens boos over, eigenlijk.

"Het maakt niets uit," glimlachte het meisje, tot Darell's geruststelling. Ze was gelukkig niet boos, dus dat scheelde weer. Het was een blondine van ongeveer dezelfde leeftijd, als hij het goed inschatte. Hij was zelf eigenlijk zo iemand de nergens boos om werd, maar als hij dan een keer boos werd, was het ook echt raak. Hij kwam altijd in de problemen door tegen iedereen ja te zeggen en probeerde zo niemand boos te maken, alleen kreeg hij uiteindelijk problemen met dat hij het niet allemaal af kreeg en zo. "Hallo, ik ben Nala! Wie ben jij? Heet je Sarah? Je lijkt op een Sarah." piepte Nala vrolijk verder en hij gaf haar en zachte pest tegen haar hoofd, waardoor ze geïrriteerd omkeek en droog 'auw' zei. "Onbeleefd beestje." mompelde hij glimlachend en keek het meisje even aan met zo'n blik van 'nogmaals, sorry'.
"Hoe oud ben je? Waar kun jij in transformeren? Kun je niet jagen als dier? Waarom ben je dan in een supermarkt? En waarom ben je d-" ze kon niet verder komen dan dat, want Darell hakte er doorheen. "Nala!" zei hij op zo'n toon van 'hou nu maar op'. Ze keek hem even aan van 'he, wat heb ik misdaan?', maar hij wist ook wel dat zij dat ook wel wist. Hij krabde even aan zijn wang en keek het meisje even aan. "Sorry, negeer al die vragen maar. Ze is elf, verklaart genoeg lijkt me.." zei hij droogjes, maar glimlachte ondertussen nog. Hij kon niet echt boos zijn op Nala, aangezien ze niet echt beter wist. Hij pakte het einde van zijn vest en ritste het dicht, aangezien hij het koud had. Dus oké.

[flut<3]

"Hallo, ik ben Nala! Wie ben jij? Heet je Sarah? Je lijkt op een Sarah." Sprak het meisje die tegen haar was aangebotst toen. Niet veel later sprak de jongeman, en zei dat ze een onbeleefd beestje was. Nikki glimlachte. "Het geeft niets, ik herken dit soort situatie's. En nee, ik heet geen Sarah. Ik ben Nikki, aangenaam Nala." Zei ze toen. Haar broertje maakte zulke opmerkingen ook altijd- om je voor te schamen, maar het mocht van haar. Ze had het nooit verboden. Nala ratelde maar door, en vroeg dingen zoals hoe oud ze was, en waar ze in kon veranderen. De jongeman hakte door de vragen zee van Nala heen. Nikki glimlachte nogmaals. "Het maakt niets uit... Niewsgierig zijn is niet slecht. Ik ben zestien jaar, ik kan in een wolf transformeren, en als je goed kijkt Nala, staan we niet ín de supermarkt, maar er buiten- dus ik koop niets in de supermarkt." Ze vond het niet erg om die vragen te beantwoorden, waarna ze zich richtte op de jongeman. "En wie mag jij zijn?" Hij had zich nog niet voorgesteld- niet dat Nikki hem dat kwalijk nam- integendeel, maar het was soms toch fijn om iemands naam te weten. Haar groene ogen richtten zich even op Nala, en toen weer op de jongen. Dit deed haar denken aan haar broertje, en hoeveel ze hem miste. Helaas was ze uit huis gezet, en had haar broertje het moeten doen met haar bezopen vader. Toch had haar vader haar één ding geleerd- ze zou nooit van haar leven alcoholist worden. Je denkt dan niet helder na, en iedereen vindt je een zak. Nee, ze zou dat nooit worden- maar even terug naar de situatie die nú gebeurden. Ze wachtte nog op antwoord van de jongeman- ookal had ze alle tijd.

"Het geeft niets, ik herken dit soort situatie's. En nee, ik heet geen Sarah. Ik ben Nikki, aangenaam Nala." antwoordde het meisje dat blijkbaar Nikki heette. Darell glimlachte even kort, aangezien het zeldzaam was dat iemand niet chagrijnig gromde, hem vertelde dat zijn jongere zusje onbeleefd was en dan weer doorliep. "En wie mag jij zijn?" vroeg Nikki. "Ik ben Darell. Ik zal je niet lastig vallen met mijn hele naam, want dan staan we hier voor tien minuten." legde hij droogjes uit. Zijn gehele naam was Darell Gregory Christophe Clark-Finkelstein. Clark kwam van zijn vader, Henry Toole Clark. Die was getrouwd met zijn moeder, Amy Finkelstein. Maar zijn moeder wou haar achternaam niet kwijt, dus werd het vanzelf Clark-Finkelstein, aangezien dat beter klonk dan Finkelstein-Clark.
"Het maakt niets uit... Niewsgierig zijn is niet slecht. Ik ben zestien jaar, ik kan in een wolf transformeren, en als je goed kijkt Nala, staan we niet ín de supermarkt, maar er buiten- dus ik koop niets in de supermarkt." vertelde Nikki. Nogal verwonderd keek Nala rond en realiseerde zich dat ze inderdaad buiten stonden. Darell grinnikte even kort. "Krijg nou toch de.. Je hebt gelijk." stamelde Nala, alsof het allemaal een wereldwonder was.