x A day on the beach x

Waar is m'n roodgestreepte bikini nou weer, denkt ze, terwijl ze haar hele kast overhoop haalt. Die zwarte is te saai, die blauwe is kapot.. Ze komt van alles tegen, een snoeppapiertje, een lege fles alcohol, een oude gele slipper.. En helemaal onderaan licht haar bikini. Ze kijkt naar de hoop naast haar kast. Alles lag op een enorme hoop. Wat was ze toch weer eens slordig. Ze gooide snel alles erin en pakte toen snel haar tas verder in. Na een tijdje had ze haar hele tas vol. Ze checkte het nog even. Mobiel, check, zonnebril, check, tijdschriften, check, zonnebrand, check. Na nog een heleboel spullen gecheckt te hebben, vond ze het wel goed, ze ging op weg. Het was even lopen naar het strand, maar dat had ze er wel voor over. Als ze als vos zou zijn, ging het vast een stuk sneller. Liet ze het maar doen, had ze direct een goede plek. Ze veranderde snel en rende met de tas op haar rug zo hard haar pootjes konden naar het strandje. Toen ze aankwam, veranderde ze snel weer terug. Het was een prachtige plek. Er was nog helemaal niemand, dus koos ze het beste plekje uit. Ze pakte haar handdoek uit haar tas en legde hem op het warme zand. Ze ging lekker liggen. Haar korte spijkerbroekje liet ze nog even aan, en haar topje ook. Ineens hoorde ze een paar voetstappen, haar kant op komen. Het was wel vreemd, net was er nog niemand. Ze deed haar topje uit. Als er iemand was, zag hij of zij tenminste hoe knap ze was. Ze pakte haar zonnebril, deed hem op en ging liggen op haar rug. Ze pakte toen een tijdschrift en begon te lezen, nou ja, ze deed alsof. Ze was echt knettergek, maar dat maakte haar niet uit. Haar vrienden waren ook altijd al gek geweest.

Alleen Jake

- Titel faalt & flutpost -

Jake was nog niet zo lang op Kelynn High, nog maar een dag. Hij vond het vreemd dat er zoveel ‘mensen’ waren die net als hij in een dier konden veranderen. Maar tot zijn teleurstelling liepen de meeste op twee menselijke benen in plaats van hun poten. Als zijn ware gedaante, voor hem toch, liep hij door de gangen van zijn nieuwe woonplek. Hij had al enkele leerlingen horen praten over een strand. Hij hield van water, en het was een mooie dag. Beter dan die ervoor, toen hij aankwam had het geregend en was door een nat bos gerend.
Jake besloot om naar boven te gaan naar zijn kamer. Met zijn vier poten trippelde hij de trap op, bij de voorlaatste trap sprong hij de lucht in en veranderde in een mens. Met zijn vreselijke trage benen liep hij naar zijn kamer en gebruikte een groot voordeel als mens, zijn duimen. Jake was dan misschien binnen, hij had zo goed als altijd een kap op. In zijn rugzak lagen er enkele kledingstukken, waaronder een zwemshort. Het was een zwarte met een rode print erin. Hij deed deze aan en hield ook zijn jack aan, kap op en jack wijd open waardoor zijn blote bovenlichaam te zien was. Jake liep niet graag rond als mens, hij mocht dan een mooi lijf hebben, slank maar gespierd. Hij hield meer van zijn zachte vacht.
Als wolf liep hij naar buiten, eenmaal aan de rand van het schooldomein liep hij verder als mens. Met zijn beide handen in zijn jaszakken liep hij verder. Hij voelde ogen op zijn lijf branden, hij zag verschillende meiden naar hem kijken. Hij haatte menselijke aandacht, maar hield van vrouwen/meiden. Hij knipoogde en glimlachte even speels naar eentje maar bleef verder lopen. Zijn gezichtsuitdrukking veranderde al snel weer naar neutraal. En eenmaal in het bos liep hij door als wolf, net als door het park. Sommige domme mensen zagen hem als een stomme hond die wat rondliep in het park. En als hij een hond tegenkwam gromde hij er gemeen naar.
Eindelijk voelde hij zand onder zijn poten. Het eerste moment zag hij helemaal niemand op het strand en dacht hij om als wolf rond te blijven lopen. Maar een eindje verderop lag er een meisje. Hij veranderde maar in een mens ne draaide met zijn ogen. Hij liep richting het meisje, nog steeds met zijn kap op en zijn jack open. Hij wist zeker dat ze hem hoorde stappen, want ze deed subtiel haar topje uit en nam een boekje en begon ‘te lezen’. Tja, ze moest zich in ieder geval niet schamen voor haar lichaam.
Hij liep naar haar toe en ging in haar zon staan. “Verstop je niet achter een boekje, een oude truc die ik toch ken.” Zei hij relatief neutraal en glimlachte speels naar het meisje met rode haren.

En ja hoor, er stond een jongen achter haar. Maar hij had haar truc direct door. "Verstop je niet achter een boekje, een oude truc die ik toch ken," zei hij. Ze keek op en deed haar zonnebril af. Ze gaf een klein glimlachje, alsof ze wou zeggen, oh, ik ben betrapt. Ze nam de jongen langzaam in zich op. Aha, wel een knapperd. Zwart haar, een klein beetje een sixpack en een coole zwembroek. Het leek haar wel een leuke jongen. "Jammer dat je hem al kent, maar krijg ik geen simpel 'hoi'?" zei ze speels, met een lachje. Ze was gewoon zichzelf, maar dat was ze altijd bij andere mensen. En ze was gewoon speels, en lekker actief, en ze had nog wel eens vreemde opmerkingen, maar dat deed er niet toe.

Nadat ze een tijdje stil was geweest, zei ze maar wat om het gesprek te redden. "Ik zal wel weer eens even het goede voorbeeld nemen, ik ben Elin," zei ze toen maar. Het was een vreemde situatie, maar het was een leuke jongen, vond ze. Nou ja, zo zag hij eruit. Hij leek ook een shapeshifter, zoals zij. "En wie ben jij, knapperd?" flapte ze eruit. Ze gaf er een speelse knipoog bij. Hij was echt wel leuk, heel anders dan haar andere vriendjes, die ze ooit heeft gehad. Het waren er niet veel, maar die waren een stuk minder knap, en nog sukkels ook achteraf. Ze gooide haar rode haar naar achter en keek hem in zijn ogen. Het leken wolvenogen. Misschien was hij wel een wolf als andere gedaante. "Je ogen lijken op de ogen van een wolf, ben je een wolf?" flapte ze er ook weer uit. Ze deed het zonder dat ze er erg in had.

"Jammer dat je hem al kent, maar krijg ik geen simpel 'hoi'?" Jake glimlachte en zei dan maar gewoon, “Hoi.” Droge humor, ja dat was Jake. Jake ging zitten bij het meisje, hij probeerde te raden hoe oud ze was. Bij mensen was dat zo moeilijk. Vijftien? Te jong, achttien misschien? Hij bleef er niet naar gokken. Diegene voor hem was een meisje, dus stilte bleef er niet lang. "Ik zal wel weer eens even het goede voorbeeld nemen, ik ben Elin," hij knikte eens, maar zijn ogen waren eerder gericht op de zee.
Hij bleef erbij dat hij niet van mensen hield, en een normaal gesprek hebben met hen was heel moeilijk. Behalve boeken, wist hij niets van mensen en kon dus ook niet met hen mee praten over de dingen die ze graag doen. "En wie ben jij, knapperd?" en ze gaf een speelse knipoog erachteraan. Hij keek met opgetrokken wenkbrauw naar Elin. Was knapperd nou echt nodig? Hij hield niet van zijn mensen lichaam. “Jake is de naam van deze ‘knapperd’.” Zei hij neutraal en keek haar aan met een scheve glimlach.
Plots zei ze iets waardoor hij toch geschokt was, "Je ogen lijken op de ogen van een wolf, ben je een wolf?" ze keek hem recht in zijn ogen. Nog nooit had iemand dat gezegd, waarom zou een mens dat denken? Tenzij, zij geen volbloed mens was. “Ja, een trotse arctic wolf.” Zei hij, maar omdat hij bijna zeker wist dat Elin niet wist wat Arctic wou zeggen voegde hij er snel aan toe, “Een witte wolf dus.” Hij keek haar aan, haar haren waren rood, ze leek hem wel sluw en ze geneerde zich niet in haar woorden of daden. “En wat ben jij roodje? Een vosje?” gokte hij, het leek wel bij haar te passen.

De jongen had droge humor, dat had ze direct al door. Nadat de jongen had geglimlacht, had hij een droge "Hoi" geantwoord. Iets wat ze wel kon hebben. Ze vond het wel leuk als een jongen humor had, en droge was wel grappig, vond ze. De jongen scande haar even, hij ging naast haar zitten. Even keek ze nog naar de jongen, hij zag eruit alsof hij niet echt van mensen hield, daarom liep dit gesprek waarschijnlijk niet. Toen ze vroeg wat zijn naam was, keek hij haar aan met een opgetrokken wenkbrauw. Hij leek te denken, was knapperd nou echt nodig? Nou ja, ze zei gewoon wat ze dacht en dat kon nog wel eens overdreven worden. Dat was toch wel even een minpunt van haar. Ze had zoveel minpunten, maar dit was toch een van de grootste. Wat haatte ze die eigenschap van haar. Heel veel tijd had ze niet om nog na te denken, want de jongen antwoordde. "Jake is de naam van deze 'knapperd'." zei hij heel neutraal, hij snapte dus vast niet dat het een grapje was geweest. Maar toch keek hij met een scheve glimlach. Ach, liet ze er maar niet verder op in gaan, dacht ze. Ze keek hem recht aan in zijn ogen, en zei dat hij een beetje de ogen van een wolf had. Hij leek verbaasd, want waarschijnlijk had nog nooit iemand dat tegen hem gezegd. "Ja, een trotse arctic wolf." zei hij. Ze dacht even na. Wat zou Jake bedoelen met Arctic? Ze was niet bepaald slim.. Maar waarschijnlijk wist hij dat ze dat dacht, en hij voegde eraan toe; "Een witte wolf dus." Eindelijk, ze snapte het, eindelijk. Hij keek haar aan, hij keek naar haar haar en hij dacht even na. "En wat ben jij roodje? Een vosje?" gokte hij, tenminste, zo klonk hij. "Zal ik het je even laten zien, boy?" zei ze en ze veranderde zichzelf van haar menselijke gedaante naar haar dierlijke gedaante, een vos. "Goed gegokt dus," voegde ze eraan toe toen ze een vosje was. Ze was slank, niet zo heel stevig gebouwd, maar heel snel, dat moest niemand haar onderschatten. En ze veranderde weer naar haar menselijke gedaante. "Ik vind je wel leuk eigenlijk," zei ze met een kort glimlachje erachteraan.

“Zal ik je het even laten zien, boy?” hij knikte en keek hoe het meisje met lange rode haren verdween en een kleine rode vos verscheen in de plaats. Hij glimlachte tevreden, "Goed gegokt dus," met zijn handen in zijn jaszakken opende hij wat zijn armen en glimlachte, “Ik ben goed.” Zei hij droog. Als wolf kon hij een vosje zo in zijn bek meeslepen of dragen. Elin veranderde terug naar haar mensen gedaante en zei, "Ik vind je wel leuk eigenlijk," hij keek met een scheve glimlach van haar naar de grond, typisch mensen. Typisch vrouwen! Dacht hij.
“Ik trek nooit zo snel conclusies.” Zei hij terwijl hij een knipoog gaf. Hij vertrouwde niemand, had geen persoonlijke banden met mensen en ook niet met halfbloed mensen zoals hij. Maar hij wou Elin wel een kans geven, ze was geen zwakke prooi of iets dergelijks. Jake trok zijn jas uit en gooide die op de stoel van Elin. Hij liep naar haar toe met een gemene grijns op zijn gezicht. Jake nam haar vast en legde haar op zijn schouder, “Ik kwam hier om te zwemmen, dus ga ik ook in de zee.” Hij hield haar stevig vast, liep een eindje het water in en gooide haar erin en dook zelf het water in en zwom een heel eind en kwam boven als een wolf. Jake glimlachte naar Elin. Hij was dan misschien in een andere gedaante, zijn glimlach rond zijn wolven muil leek op die van zijn menselijke glimlach.

[Kort en inspiratieloos D= Sorry]

Nadat ze weer terug was veranderd van haar vossengedaante naar haar mensengedaante glimlachte de jongen tevreden. "Ik ben goed," zei hij droog. Weer zo'n droge zin, ze mocht het wel. Ze had gezegd dat ze hem wel leuk vond, maar het was misschien wel een hele snelle conclusie. Maar goed, ze kon nooit iets voor zich houden. Ze was een enorme flapuit, en dat wisten al haar vrienden wel op haar vorige school. Maar hier was alles anders. Ze moest ineens helemaal overnieuw beginnen. De jongen gaf haar een knipoog. Ze voelde dat ze moest blozen, maar dat boeide haar even helemaal niet. "Ik trek nooit zo snel conclusies," zei hij. Ze knikte, want de meeste mensen deden dat niet, ze was gewoon een apart. Maar goed, ze zei maar even niets. Ze hield haar hand voor haar mond om niet nog een commentaar te leveren. Jake trok zijn jas uit en gooide die in haar stoel. Hij liep naar haar toe met een gemene grijns op zijn gezicht. Hij pakte haar vast en legde haar op zijn schouder. Even wou ze weer commentaar leven, dus beet ze op haar lip. "Ik kwam hier om te zwemmen, dus ga ik ook in de zee." Dus daarom had hij haar op haar schouder getild. Hij moest wel heel sterk zijn, al was ze zelf niet al te zwaar. Ze giechelde een klein beetje. Hij hield haar stevig vast, iets wat ze wel fijn vond. Hij liep een eindje het water in en gooide haar erin. Ze gilde, totdat ze het water raakte. Ze zwom naar boven en zag een eindje verder een wolf naar boven komen. De wolf glimlachte naar haar. Hij was in een andere gedaante, maar zijn lach leek hetzelfde te zijn. "Dat was gemeen!" zei ze lachend. Ze dook het water in en zwom naar Jake toe. Ze aaide de wolf heel lief. En heel spontaan gaf ze de wolf een zoen op zijn kop. Ze giechelde een beetje toen ze bovenkwam en leunde een beetje tegen de wolf aan.

Hij hoorde haar giechelen, typisch meiden, maar hij stoorde er zich niet aan. zolang ze konden lachen, en niet begonnen ‘Wat doe je nu? Men haar is nu nat!’ of iets dergelijks, dat haatte hij bijna evenveel als mensen. “Dat was gemeen!” zei ze lachend, Jake moest er enkel nog meer van lachen. Al klonk het wel vreemd uit de bek van een wolf… Ze zwom naar hem toe en aaide over zijn kop. Hij haatte mensen, hij kon het niet genoeg zeggen! Maar hij hield ervan als iemand over zijn kop wreef, althans iemand die het niet slecht bedoelde.
Hij voelde ook haar lippen op zijn vacht bovenop zijn kop. Hij trok effe een wenkbrauw op maar likte toen haar volledige gezicht in één trek. Meeste mensen vonden het vies, en juist daarom deed hij het. Vaak was zo’n lik speels, maar anders was dat gemeend als een ‘kus’. In dit geval ergens tussen in. Hij voelde haar tegen hem aan leunen, gelukkig kon hij goed zwemmen en bleef hij gemakkelijk drijven zelfs met iemand tegen zich aan. Niet dat Elin veel woog ofzo! Maar het was nog steeds een gewicht extra.
Hij kwam uit haar ‘houdgreep’ en zwom onder haar door en duwde haar naar boven met zijn rug. Hij kon eventjes zwemmen met haar op zijn rug, maar lang hield hij niet vol en veranderde in een mens zodat hij op de bodem van de zee kon staan met Elin nog steeds op zijn rug. Jake was groot en kon net staan op de platte van zijn voet. Er waren bijna geen golven en de zon scheen en brandde op zijn schouders die boven het water uitstaken. Hij voelde Elin letterlijk aan zijn rug plakken, en liet haar los. Hij hield niet echt van aanrakingen, daar moest hij nog aan wennen.

[ik ben echt inspiratieloos -_-]

Het leek of Jake het niet al te leuk vond, dat ze hem had geaaid, maar goed, ze ging er mee door. Iets later zag ze dat hij het toch wel leuk vond. Jake was wel anders zo als wolf, maar het maakte haar niet uit. Hij was voor haar gewoon dezelfde. Toen gaf ze hem een kus op zijn kop. Hij trok z'n wenkbrauwen even op, zag ze, maar toen kwam hij weer boven.. En toen kreeg ze zelf een 'kus'. Nouja, een kus kon je het niet echt noemen. Het was misschien wat smeriger, maar dat liet ze niet merken. Haar gezicht was binnen een mum van tijd helemaal ondergelikt door de tong van Jake. Ze lachte hardop. Het was een grappig momentje. Toen ging ze een beetje op hem leunen. Hij had het door, dat voelde ze gelijk. Ineens zwom hij uit 'haar houdgreep' en zwom onder haar door. Toen zat ze op zijn rug. Hij duwde haar naar boven, hij was dus best wel sterk, als hij haar zo naar boven kreeg. Ze voelde dat hij het heel zwaar vond, en dat moest ook wel, dus ging ze van zijn rug af. Ze keek weer achterom en daar stond Jake, als mens. Zo kon hij natuurlijk staan. Jake was lang, langer dan zijzelf. Hij kon net staan, zag ze. Alleen haar hoofd kwam boven het water uit, terwijl Jake's schouders nog net boven het water uitkwamen. Hij hield niet echt van aanrakingen, dat wist ze nu wel. Ze ging even onderwater en kwam al snel weer boven. "Nu weet ik zeker dat ik verliefd op je ben.." zei ze zachtjes in zijn oor.

[Flutpost, maar hierna mag je wel topic uit doen xD]

Jake genoot van het water die zijn lijf omringde, ook Elin genoot er van of hij had toch die indruk. Elin ging onderwater en kwam naast hem zwemmen en fluisterde in zijn oor, "Nu weet ik zeker dat ik verliefd op je ben.." hij trok zijn ogen een beetje open en keek haar aan. Liefde, hij kende het niet, wist niet hoe het voelde. Maar hij wist zeker dat hij het nu niet voelde, hij voelde zich inderdaad vreemd bij haar maar dat voelde hij wel vaker als een meid nogal mysterieus doen.
Hij wreef over zijn achterhoofd en zette een stapje naar achteren en struikelde bijna over een steen. “Hehe, ik weet niet wat te zeggen?” wat moest hij zeggen? Liegen en stelen deed hij vaak, maar over zoiets wou hij niet liegen. Wat als hij verliefd werd op iemand anders en had gezegd tegen haar dat hij van haar hield? Neen, liefde was voor hem iets speciaals en wou zeker geen twee hebben. Vrouwen waren moeilijke wezens, nog moeilijker dan mensen. “Ik vind je wel leuk, maar of ik verliefd ben… Ik wacht even om die conclusie te trekken.” Besloot hij en glimlachte vriendelijk, hopelijk wou ze nu niet zijn keel over snijden.
Hij zwom uit het water en schudde zich uit als een wolf om zich te drogen. Jake bleef zitten en keek hoe Elin uit het water kwam. Hij sperde zijn bek wijd open en een geeuw ontsnapte uit zijn keel en ging vervolgens liggen met zijn kop op zijn poten. Hij bleef kijken naar haar, ze was best wel knap… Hij hoopte dat ze naast hem ging liggen.

Sorry, kort ^^’ En topic is nog niet uit >D Nog elk eens antwoorden?

Ze had het gezegd, weer iets wat ze niet voor zich kon houden. Ze zag dat Jake zijn ogen een beetje open deed en hij keek haar aan. Hij keek in haar ogen, en zij keek in de zijne. Ze zag wat hij dacht. Hij kende geen liefde, en hij wist niet hoe het voelde. Hij voelde het niet, iets waar haar hart even mee stopte te bonken, en ze was een keer stil, ze was een keer niet aan het woord. Hij wreef over zijn achterhoofd en zette een stapje naar achteren, en struikelde bijna over een steentje. Ze glimlachte, al was dat er niet zo'n goed moment voor. "Hehe, ik weet niet wat te zeggen?" zei hij. Ze zag dat hij verlegen was, iets wat best lief was, hij zag er wel wat minder lief uit, maar hij was we heel knap. Het was even stil. Het was een beetje ongemakkelijk, vond ze, maar ach, ze vond het wel even goed zo. Er lagen allerlei opmerkingen op haar tong, maar ze zweeg, ze wou een keertje stil zijn. "Ik vind je wel leuk, maar of ik verliefd ben.. Ik wacht even om die conclusie te trekken." Hij glimlachte vriendelijk. Ze glimlachte even lief terug, al vond ze het wel jammer, ach ja, het was niet altijd wederzijds.. Hij zwom het water uit en schudde zich uit, als een wolf. Hij ging zitten en keek hoe ze uit het water kwam. Hij deed zijn bek wijdopen en een geeuw ontsnapte uit zijn keel. Hij ging kort daarna liggen met z'n kop op zijn poten. Hij bleef maar kijken naar haar, iets wat haar toch nog iets hoop gaf. Ze liep het water uit en liep naar haar handdoek en ging erop liggen. En ze pakte haar zonnebril en deed die op. Daarna ging ze met handdoek en al naast hem liggen. Het was misschien een beetje vreemd om naast een wolf te gaan liggen, maar ze hield van hem. Ineens hoorde ze een jongen fluiten, en een paar meisjes giechelen, maar het deed haar niet zoveel. Ze gaf hem nog een zoen op zijn kop en keek hem diep in zijn ogen. Ze zou willen dat hij zou gaan veranderen in zijn menselijke gedaante, en dan zouden ze heel romantisch gaan zoenen.. Maar dat zou waarschijnlijk niet gebeuren, maar goed, dromen kon altijd, toch. "Het is niet erg als je niet van me houdt.." zei ze met een lieve glimlach. En toen ging ze naast hem liggen bruinen, wachtend op zijn reactie.

Er passeerde een groepje mensen en floten in hun richting. De jongen had het gericht op Elin, maar wat had die meiden te giechelen? Pff, stelletjes trutten… Hij wou iets blaffen naar hun, ‘heb ik soms iets van je aan!’ dat zou dreigend overkomen en ze zouden het niet eens verstaan. Ach, hij liet ze voor wat ze waren en bleef rustig liggen. Elin lag al naast hem, op haar handdoekje en haar zonnebril op. "Het is niet erg als je niet van me houdt.." hij keek op en glimlachte. Vreemd, tegen meiden was hij veel meer op zijn gemak. Misschien was het omdat ze zelf niet 100% mens zijn, en misschien omdat hij voor meiden valt en niet voor jongens.
Hij rekte zich even uit, de zon begon al onder te gaan. Hij vond de kleuren die de zon maakt op dat moment prachtig, maar als wolf zag hij niet zo goed. Hij besloot maar terug te veranderen naar mens. Hij stond recht en deed het zand van zijn buik en broek, als wolf had hij zich moeten uitschudden voor hij veranderd was… Hij nam zijn jas, liet die open staan want het was warm genoeg, en deed zijn kap op. Jake hield van kappen, zo voelde hij zich meer beschermd, minder naakt (ook al liep hij half naakt rond). Het was meer een gewoonte.
Jake ging terug naast Elin zitten met zijn knieën omhoog en keek naar de zonsondergang die nu plaats maakte voor de maan die zijn licht op het water zal laten schijnen. Ondanks het feit dat hij niet van haar hield, maar wist dat zij dat wel deed, voelde hij zich op zijn gemak naast haar. Ze was wel een ‘vriendin’ voor hem, en hij maakte niet snel vrienden. Dus dat was al een hele stap! “Hmm, ik kan niet wachten totdat de maan er is. Dan zal ik huilen, omdat ik een vriendin heb.” En met vriendin bedoelde hij niet een lief en hopelijk begreep ze dat ook…

Even had ze door dat hij iets wou schreeuwen naar de vervelende jongen en de meisjes. Maar hij was stil, en dat was een stuk verstandiger, iets waar zij normaal niet overna denkt. Ze zei dat ze het niet heel erg vond, als hij niet van haar hield, maar heel stiekem vond ze het wel vervelend. De zon ging onder en Jake rekte zich uit. Zelf stond ze ook op en pakte haar korte spijkerbroekje, die haar best sexy stond. Tenminste, dat vonden de jongens altijd. De kleuren van een ondergaande zon was geweldig, een goede timing, het was er precies een momentje voor. Ze keek even naast zich en schrok, want Jake stond er weer in zijn menselijke gedaante. Ze glimlachte, maar was helemaal rood geworden van schrik. Hij stond rechtop, en pakte zijn jas. Hij deed hem aan, maar liet hem wel open. Het was heel erg warm, maar hij deed wel z'n kap op, iets wat ze wel vreemd vond, maar het boeide haar niet zo heel erg. Nadat ze haar topje over haar bikini had gedaan ging ze zitten. Jake ging weer naast haar zitten, met z'n knieën omhoog keek hij naar de zonsondergang. De zon ging plaats maken voor de maan, een ritueel waar ze zo van hield. Ze voelde zich op haar gemak, zo op haar handdoekje naast Jake. Het licht van de zon scheen nog even op het water, wat een mooie rode gloed afgaf. "Hmm, ik kan niet wachten totdat de maan er is. Dan zal ik huilen, omdat ik een vriendin heb." zei hij ineens. Ze keek hem diep in zijn ogen en glimlachte. Hij bedoelde het niet als boyfriend&girlfriend, maar gewoon als 'vrienden'. Ineens voelde ze zich niet lekker. Ze werd enorm warm en voelde zich helemaal niet goed meer. Ineens viel ze weg, alles werd zwart voor haar ogen..

Tot zijn verbazing bleef het eventjes stil, normaal gesproken kon Elin wel op alles iets zeggen. Hij schrok toen ze plots op met haar hoofd op zijn benen lag. Wat krijgen we nu? Ze bewoog niet en ze voelde warm aan. “Elin?” en hij schudde aan haar schouders. Jake stond voorzichtig recht en legde haar neer en luisterde naar haar ademhaling en hartslag, die waren normaal. Ze was gewoon flauwgevallen van de warmte ofzo, gelukkig maar dat het niet erger was. Hij was niet zeker of ze echt was flauwgevallen, misschien een trucje zodat hij ‘mond op mond beademing’ moest doen. Gelukkig voor hem was hij niet dom en wist dat het niet nodig was.
Hij liet haar liggen en rolde haar handdoekje op en legde die in zijn nek. Vervolgens nam hij Elin in zijn armen waar ze nu slapjes in ging. Hij liep het strand af en keek naar de maan die nu in de plaats kwam van de zon. Hij huilde toch eens, heel kort en zacht, en keek vervolgens naar Elin in het maanlicht. Hij zuchtte, “Vrouwen…” en stapte verder richting het bos om dan naar hun school te gaan.

[Topic uit? xD]