Finnally get the balance right.

Ja, de scholen waren weer begonnen. Na een fijn weekendje rust mocht Darren zich weer in school begeven. Vervelende lessen waarbij hij half in slaap viel, het vieze kantine eten en de snobbige leraren. Ach, wat had hij het toch gemist! Hij liep met een nors gezicht verder op zijn afgetrapte gympen met zijn zwarte schoudertas. Hij had net Frans gehad, en die vrouw legde het uit zoals zelfs een Fransman het niet begreep. En dat kon hij weten. Hij liep naar een van de automaten. Hij deed er een dollar in en klikte een nummer in. Een Snicker kwam uit de machine rollen waarnaar hij die eruit pakte en een stap opzij zette. En zo stond hij voor een nieuwe automaat, waar hij twee dollar in deed. Hij tikte weer een nummer in en een fles cola kwam naar beneden vliegen. Hij pakte de fles eruit. Vervolgs nam hij er een volle tuig van en keek toen om. Voordat hij de kans had echt te kijken begon de hele kantine leeg te stromen en hoorde hij de bel. Zijn klas had een tussen uur. Godzijdank, meneer Jenkonson - de Wiskunde leraar voor klas 11 A - was ziek. Al gauw liep Darren de kantine en nam plaats bij het raam, hij pakte zijn mp3 uit zijn zak in stopte de oordopjes in zijn oren. Hij zette een zomaar spontaan nummer op. Hij trok de opening van zijn Snicker eraf, en nam een hap. Heerlijk, vervolgens spoelde hij het weg met een tuig Cola. Hij snapte niet hoe de meisjes en sommige jonges hierop school het vol hielden om niet eten en te drinken. Vervolgens keek hij naar buiten, het was regenachtig en er hing een donkere wolk over het gebouw. Een dikke kraai lande op de boom voor het raam. Met grote ronde kraalogen keek het beest hem aan, hij trok licht een wenkbrauw op en hij keek het beest uitdagend aan. Maar doordat het harder ging regenen gaf de kraai het op en vloog hij weg tussen de donkere wolken. Darren richte zich weer op de kantine die gevuld was met nog drie andere mensen, de twee kantine serveersters en een meisje dat aan de andere kant van de kantine naar hem keek. Darren wende zich af van de starende blik, was er iets mis met hem?

Katie ging helemaal niet meer naar school, maar kwam hier wel altijd een snack en wat te drinken uit de automaat halen. Voor haar liep een jongen met zwart haar, hij pakte een Snicker en een fles cola. Daarna liep hij naar een tafel toe. Katie knikte naar zichzelf en liep ook naar de automaten toe. Met een lach op haar gezicht stopte ze een dollar in de automaat en kocht een Lion. Binnen een paar seconden rolde er uit de andere automaat een fles ice tea. Katie liep langzaam naar de tafel waar de jongen zat. Vriendelijk glimlachte ze en ging zitten. Wel glimlachte ze niet te overdreven, gewoon, een kleine glimlach. De jongen had oordopjes in, en hoorde haar waarschijnlijk niet. Katie had geen zin om alleen te zitten, daarom ging ze naast de jongen zitten. Kalm zette ze haar ice tea en Lion op de tafel. Haar blonde haar hing een beetje voor haar ogen. Vandaag had ze een lichte spijkerbroek aan en een shirt met het logo van WNF erop, de panda. De natuur betekende veel voor haar, en daarom steunde ze ook het WNF. Natuurlijk had ze, zoals altijd, ook haar ketting met een vosje erop om. Misschien zou de jongen haar niet horen, maar zo niet, zou hij waarschijnlijk zijn oordopjes uit doen om te luisteren. "Hoi." zei ze, en streek met haar hand haar pony een beetje aan de kant. Plotseling kreeg ze toch een beetje de neiging om te veranderen. Even zuchtte ze, maar draaide toen de dop van haar ice tea af en nam een grote slok. Haar Lion bewaarde ze nog even. Katie stak haar hand in haar broekzak.

[Inspiratieloos..]

Darren neuride mee met de muziek toen hij plots vanuit zijn ooghoek iemand aan zag komen en zich bij hem voegde, het was een meisje rond zijn leeftijd, die vriendelijk naar hem lachte. Darren lachte warm terug, hij haalde zijn oortjes uit zijn oren, en keek hoe het meisje plaats nam ze had een Lion en een Ice Tea gekocht. Darren knikte 'Hee. Hij ging kort met zijn hand door zijn haar en rijkte daarna naar zijn fles Cola en nam vervolgens een tuig achterover 'Alles goed?' Darren probeerde de richting van een dood normaal gesprek op te gaan. Darren liet zijn blik kort over haar heenvallen ze droeg een WNF shirt, kort lachte hij blij dat er nog iemand omkwam voor de natuur en de dieren. 'Uh, ik ben Darren.' Hij lachte opnieuw en richte zijn blik weer op de ogen van de vreemdeling 'Darren Von.' Herhaalde hij deze keer met zijn achternaam erbij. 'Wat brengt jou hier? Ik bedoel op school' Hij keek kort de kantine rond, en daarna weer richting zijn gezelschap. Zijn helder blauwe ogen keken zoals vaak vriendelijk en warm, Darren pakte opnieuw zijn Snicker en nam er een hap van 'Hmm.' Hij grijnsde breed nadat hij zijn Snicker had doorgeslikt, dat smaakte veel beter dan die rauwe vis van vanochtend, hij moest lachen toen hij eraan terug dacht. Wat voor dierlijke gedaante zou zei kunnen aannemen? Daar was hij toch wel altijd heel nieuwsgierig naar als hij nieuwe mensen leerde kennen, Darren kon immers in een beer veranderen een grootte harige bruin gekleuride Grizzly. Door de grootte en de vele verhalen van dat beren gevaarlijk zijn schrok hij vaak mensen af, maar ook in zijn beren gedaante was hij gewoon zichzelf en erg rustig en vriendelijk als dat hij normaal was. Hij was eigenlijk een grootte knuffelbeer, Darren begon zich te realiseren dat hij aan het staren was. Meteen liet hij zijn blik glijden naar zijn flesje Cola, om vervolgens te wachten op wat zijn gezelschap zou gaan doen.

De jongen leek haar wel aardig, in elk geval leek hij haar normaal. En dat was goed genoeg. "Hee." zei hij. Katie knikte naar hem. Alweer nam hij een slok cola. Daarvan kreeg ze zelf ook dorst. Langzaam pakte ze haar fles ice tea en nam ook een slok. Ondertussen vroeg de jongen iets. "Alles goed?" Het drinken was verfrissend. Buiten tikte de regen tegen het raam aan. Katie voelde dat hij naar haar keek, ging het om haar shirt? Dat was haar lievelings-shirt. Even pakte ze een stukje stof van het shirt beet. Terwijl de jongen een hand door zijn zwarte haar haalde keek Katie ernaar. Het was een aparte kleur, vond ze. En ook al zei ze het zelf, de jongen zag er goed uit. "Uh, ik ben Darren." lachte hij. Katie keek naar haar Lion en haalde het papiertje er vanaf. "Ja," begon ze. "Ik ben Katie." zei ze, en lachte naar hem. "Katie Green," stelde ze zich volledig voor. Nadat ze een hap had genomen van haar Lion beantwoorde ze zijn vraag. Hoe moest ze het uitleggen? Eigenlijk was het een langer verhaal, maar toch besloot ze het in het kort te vertellen. "Een snack halen. Ik zit niet meer op school." Ze grijnsde vriendelijk en liet een korte lach horen. Met een knipoog nam ze nog een hap van haar Lion en nam een slok ice tea. Haar blik gleed weer naar Darren. Wat voor dier zou hij zijn? Zelf was ze een rode vos. Als ze een vos was, kon ze snel rennen en hoog springen. Meestal vond ze het geweldig. Plotseling kreeg ze zin om in een vos te veranderen, maar dat kon natuurlijk niet in een school. Verlegen glimlachte naar Darren, om haar afgedwaalde gedachten. Voorzichtig, maar toch snel streek ze haar blonde pony aan de kant. Die sprong natuurlijk weer terug, maar het was een gewoonte van haar om aan d'r haar te zitten. Toch kon ze de vraag niet langer vasthouden. "Wat voor dier ben jij?" vroeg ze met een opgetogen glimlach.

Hij liet zijn blik nog steeds rusten op zijn Cola fles, nadenkend over vele dingen. Toen het meisje sprak, Darren hief zijn hoofd langzaam op en keek haar nu aan, ze reageerde op zijn vraag en het feit dat hij zich had voorgesteld 'Ja.' 'Mooizo,' Hij lachte hartelijk 'Ik ben katie' Katie dus, nu hoefde hij haar niet meer in zijn gedachte vreemdeling of gezelschap of meisje te noemen, nu kon ze haar Katie noemen wat immers een perfecte naam was die bij haar paste. 'Katie Green' Hij lachte, toevallig ook een perfect bijpassende achternaam aangezien haar liefde voor de natuur en dus ook al het groen 'Aangenaam Katie Green' Hij lachte warm, waarna hij weer naar zijn fles greep, het begon een beetje een gewoonte te worden om na ieder stoppend gesprek wat de drinken of van zijn reep te eten. Vervolgens gaf Katie antwoord of zijn eerdere vraag wat haar hier bracht 'Een snack halen. Ik zit hier niet meer op school' Darren fronste, niet meer op school? Misschien moest hij dat ook maar eens niet meer doen, de lessen waren dood en dood saai en nogal frustrerend de laatste tijd. 'Haha, nu breng je me aan het denken.' Hij grijnsde 'Ik denk dat ik vanaf nu ook niet meer na school ga, het is immers tijdverspilling' En hij was oud genoeg om niet naar school te hoeven gaan hij werd immers over 5 dagen 18. Plots stelde Katie een hele onverwachte vragen hij had hem kunnen verwachten, hij had hem immers zelf eerst willen stellen maar deed het toch niet en Katie vondt het blijktbaar zover dat het wel kon 'Wat voor dier ben jij?' Darren rijkte met zijn hand door zijn en grijnsde, vervolgens dacht hij na over hoe hij het het beste naarvoren kon brengen 'Uh, hoe zal ik het zeggen?!' Hij liet zijn hand rusten op tafel 'Zal ik het je anders laten zien?' Zijn vraag was wel heel direct maar Darren hielt er liever van om het te laten, hopelijk schrok ze niet. Darren stond vervolgens op greep zijn tas, lachte en hoopte dat Katie ermee akkoord ging. 'Dan ben ik ook wel benieuwd wat jij voor een innerlijk dier hebt, ga je mee?' Darren liep van de tafel weg richting de gangen en volgde zijn weg naar zijn kluis waar hij zijn tas in smeet een tas was niet erg handig onderweg. Vevolgens liep hij door tot aan de deur kijkend of Katie kwam, hij opende de klapperdeuren en verdween naar buiten richting het bos. Eenmaal aangekomen draaide hij zich om, en keek hij afwachtend naar Katie benieuwd en eigenlijk ook wel wat zenuwachtig hij veranderde immers nooit voor een ander, en ook misschien het feit dat Katie bang zou zijn door de vorm die hij zodoende aan zou nemen. 'Klaar?' Hij grijnsde flauwtjes, afwachtend op Katie. De tintelingen schoten nu door zijn lijf, adrealine gierde door zijn boten, vlees en bloed. De verandering was altijd iets heel speciaals, aangezien zijn dierlijke vorm vele malen groter was, dus er kwam heel wat bij kijken. Het gevoel was slechts een blink van een herrindering het voelde alsof er een tinteling over je hele lichaam loopt en dan het machtige gevoel dat je vele malen groter bent en de macht om goed te kunnen ruiken sneller te kunnen rennen, vele dingen die hij als jongen niet kon. In zijn menselijk gedaante kon hij wel beter ruiken, horen en rennen maar in zijn dierlijke vorm nog vele malen beter.

Darren was gezellig, en aardig, vond ze zelf. Plotseling zei Darren dat school tijdverspilling was en hij er ook mee ging stoppen. Aangezien Katie toch al slim was, en alles op school te makkelijk vond, is ze er ook eerder mee gestopt. Terwijl ze nog een hap van haar Lion nam luisterde ze aandachtig. "Uh, hoe zal ik het zeggen.." reageerde Darren op haar vraag. Katie trok even een fronsend gezicht. "Zal ik het je anders laten zien?" Daarbij lachte Katie breed en knikte. Hij stond op en pakte zijn tas, eventjes daarna deed Katie hetzelfde. "Dan ben ik ook benieuwd wat jij voor innerlijk dier hebt, ga je mee?" Ze knikte en liep achter hem aan. Darren gooide zijn tas in zijn kluisje, maar Katie moest 'm bij zich houden. Hij liep naar de klapdeuren en keek even om. Een beetje nerveus liep ze achter hem aan, het bos in. Eenmaal daar lachte ze naar Darren. "Klaar?" vroeg hij. "Klaar," antwoordde Katie kalm. Voorzichtig deed ze één stap naar achteren. Darren veranderde in een grote grizzlybeer. Katie nam aan dat zij nu ook moest veranderen. Een tinteling schoot door haar lijf en er leek vuur te branden in haar lichaam. Plots was ze geen mens meer. Het was fijn om weer beter te kunnen ruiken, zien en horen. Haar kleine oranje lichaam vond ze geweldig. Ze was een kleine vos. "Dit ben ik." lachte ze vrolijk, haar blik nog steeds op Darren gericht.

De wind bulderde tussen de bomen door 'Klaar' Darren lachte, en verandere evenals Katie in een vos veranderde, hij in een reusachtig grote beer. Zijn helder blauwe ogen bleven de bos aankijken, alleen in zijn ogen kon je zien wie hij werkelijk was 'Tadaa' Zei hij droogjes, waarna hij flauw lachte. 'Vindt je me niet groot en eng?' Hij keek wat onzeker, de meeste die hij leerde kennen hadden het al op een lopen gezet, maar Katie nog niet. Darren was vele malen groter dan de kleine vos, soms zou hij ook een andere gedaante aan willen kunnen nemen zoals een konijn of een vos zoals Katie. Maarja hij had te doen met zijn dikke bruin vacht en grote sterke lichaam en zijn massive hoofd. Hij slaakte een zucht en probeerde het gesprek ergens de doen leiden 'Dus.... Ik ben een beer zoals je ziet' Hij lachte zijn scheve beren lag waarbij zijn scherpe tanden zichtbaar werden, 'Niet echt bepaald wat je zou verwachten toch?' Hij keek van Katie weer terug naar de grond, 'En jij een vos, geweldig!' Hij lachte warm, en liet zich vervolgens op zijn achterste neerploffen, het zag er grappig uit hoe hij zat hij liet zijn voorste klauwen rusten voor zijn buik door zijn lange nagels rijkte hij precies de grond. Hij keek weer naar Katie, afwachtend wat ze zou doen of zeggen, hij wachte af, en liet de dingen die zouden gebeuren over zich heenkomen.

"Vind je me niet groot en eng?" vroeg Darren. Ze liet een glimlach zien, en haar staart krulde omhoog. "Groot, ja. Maar niet eng." lachte ze kalm. Langzaam rekte ze zich uit, haar voorpootjes naar voren en haar achterpootjes naar achteren. Toen plofte ze neer, en glimlachte flauwtjes. Darren vertelde dat hij een beer was, en dat was eigenlijk best logisch.. aangezien je het zo kon zien. Katie knikte naar hem, ze zou van Darren eerder een kleiner dier verwachten, een raaf of misschien een lynx.. Maar het maakte haar niet uit wat voor dier hij was, hij was tenminste aardig. De bruine beer ging op zijn achterste zitten, als een mens. Katie grijnsde en ging zitten, haar snuit omhoog om te snuffelen, en haar staart om haar oranje lichaam geslagen. Ze hield ervan om een vos te zijn.. De snelheid bij het rennen, het klimmen en meer. Eigenlijk gewoon het feit dat je vrij was was geweldig. "Dus," begon ze rustig. "Wil je nog iets gaan doen?" Zelf wist ze niets, maar misschien konden ze nog iets gaan doen. Of misschien moest Darren weg. Nu ze eraan dacht realiseerde ze zich dat ze ook niet al te lang kon blijven.

[Heel korte en late reactie, maar ik had eerst even een rpg'-dipje. ><]